قریبیان: قانون گذاری ها در شبکه نمایش خانگی سلیقه ای است/ زدن برچسب سنی ادابازی است
«سام قریبیان» بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، درباره اینکه در شبکه نمایش خانگی به محتوا اهمیت داده نمی شود و محتوا را با زدن برچسب سنی ابتدای تیتراژ زیر پایشان می گذارند، گفت: زدن برچسب سنی در ایران اساسی ندارد و در خارج از کشور اینطور نیست و بخش نامه ای دارند که سریال ها بر چه اساسی سن گذاری شود. وی ادامه داد: در ایران برای مثال می گویند این کار چون خونریزی در آن دیده می شود باید بالای ۱۳ سال باشد و از آن طرف یک سریال کمدی می سازند و اغلب شوخی های جنسی را در آن قرار می دهند و اصلا گروه سنی برایش تعیین نمی کنند. در اصل سیاست گذاری برای سن در ایران ادابازی است. قریبیان گفت: اصلا محتوا را نگاه نکرده می گویند حالا که فلان کارگردان ساخته احتمالا خون و خونریزی دارد و بگذاریدش بالای ۱۵ سال. از طرفی هم جدیدا این برچسب زنی سنی یک جوری تبلیغات شده است و برای مثال وقتی می گویند بالای ۱۵ سال ببینند، همه زیر ۱۵ سال ها می روند و سریال را تماشا می کنند. این بازیگر ادامه داد: در وهله بعدی ما شورای با صلاحیتی نداریم که تشخیص دهد. در خارج از کشور ژانرهایی وجود دارد که مسائل خط قرمزی ما در آن ژانر قرار دارد و ما چنین ژانری نداریم و این رده بندی سنی که برخی سریال ها می زنند ۱۳ سال و برخی ۱۴ و ۱۵ و ۱۸ اصلا توجیه منطقی ندارد. اساسا این یک سال بین این سن ها بر چه اساسی تعیین می شود؟ و به عبارتی می خواهند ادای خارجی ها را دربیاورند. وی افزود: درباره فیلم ۳۶۰ درجه که من ساختم زمان تبلیغات، به من گفتند به شرطی به تو اجازه تبلیغات می دهیم که در پوسترهای فیلم بنویسید بالای ۱۵ سال باید ببینند. باید این را بدانید که این گروه بندی سنی فقط بالای ۱۸ سال است و عدد سنی ۱۸ ملاک اصلی است. در مورد فیلم خودم وارد سالن که می شدیم می دیدیم که بچه ۹ ساله هم نشسته و دارد فیلم را تماشا می کند و در اصل رعایت نمی شود. این بازیگر همچنین درباره اینکه صداوسیما هم اگر قرار است مسئولیت شبکه نمایش خانگی را برعهده بگیرد نباید مثل وزارت ارشاد به این بی بند و باری بیافتد و در محتوای شبکه نمایش خانگی مخاطب تغییری در محتوا ببیند، گفت: من همه اینها را مصداق قدرت طلبی می دانم و هر کدام از این ارگان ها می خواهند بگویند من قدرت بیشتری دارم برای اعمال سلیقه و نظرهایشان. برای مثال نظارت وزارت ارشاد با سازمان صداوسیما فرق دارد. ملاک های حجاب در تئاتر با سینما و نمایش خانگی کاملا متفاوت است و هر سه اینها هم زیر نظر شبکه خانگی هستند. در تلویزیون هم همینطور است و شبکه یک و دو و سه قانون هایشان با هم فرق دارد و همه اینها بستگی به نظر مدیران دارد. وی افزود: اگر قانونی وضع شود که بگویند یک تار موی خانم ها نباید دیده شود و همه این ارگان های ارشاد و صداوسیما رعایت کنند این می شود قانون همگانی. اما وقتی می گویند خانم ها نخوانند یک جا می خوانند و یک جا کنسرت می گذارند و یک جا نه و حذفش می کنند این نمی شود قانون. قانونی وجود ندارد و همه چیز سلیقگی است. این بازیگر ادامه داد: آنچه در زخم کاری وجود داشت و به خاطر همان هم حذف و سانسورهایی شد، را اگر چهار سال پیش در متن یک سریال به ارشاد می دادیم رد می شد. در همین سریال «کلبه ای در مه» اجازه نداشتیم مصرف مواد مخدر را نشان دهیم اما در همین زخم کاری رسما همین سکانس را نشان داد. یا اینکه شاید من دوست داشته باشم سریالی بسازم که وقتی فرد را می کشد خونریزی راه بیفتد و به من اجازه ندهند اما به فرد دیگری اجازه دهند که همین را بسازد. بنابراین اینکه چه کسی می خواهد کار را کارگردانی کند هم مهم است. به برخی اجازه می دهند و به برخی هم نه! انتهای پیام/