علی پروین و گلات با کلاه بافتنی (عکس)
به گزارش ورزش سه، علی پروین امروز ۷۵ ساله می‌شود. مردی که بخش‌های مهمی از تاریخ فوتبال ایران با نام او گره خورده است. مردی که نامش حتی در غیبت پنج ساله‌اش بین سال‌های ۷۲ تا ۷۷ باز هم در گوشه‌ای از استادیوم بنرهایی را در حمایت از خود به ورزشگاه می‌کشاند و نامش در هر بازی خانگی پرسپولیس در ورزشگاه آزادی بارها از سوی سکوها به صدا در می‌آمد.
پروین حتی به گواه اندک فیلم‌های باقیمانده از روزهای پایانی بازی‌اش در فوتبال، یک اعجوبه‌ی به تمام معنا بود. کسی که با آن اضافه وزن مشهود و بدون دوندگی زیاد می‌توانست با توپ هر کاری که دلش بخواهد انجام دهد و با هر دو پا ایستگاهی‌ها را گل کند.
محبوبیت افسانه‌ای او در دهه‌ی شصت را چه بسا هیچ فوتبالیستی در تاریخ این مملکت تجربه نکرده باشد. هرچند او در دهه‌ی هفتاد با اوج‌گیری فوتبال ایران رقبایی همچون عابدزاده و دایی پیدا کرد اما هر دوی این چهره‌های محبوب هم با همه محبوبیت خود نتوانستند سلطان را از اریکه‌ی سلطنتش در پرسپولیس پایین بکشند و آنچه در نهایت او را از نیمکت پرسپولیس دور کرد، عدم توفیق در تکرار قهرمانی‌هایش با این تیم بود.
در ادامه بخشی از خاطرات حضور او در فوتبال ایران را مرور می‌کنیم.
حجت شفیعی
راست پایی که با چپ هم ایستگاهی را گل می‌کرد. کدام بازیکن تاریخ ایران را به یاد دارید که با هر دو پا ایستگاهی گل کند؟!
فتح جام ملت‌های آسیا با گل زیبای او از روی ضربه ایستگاهی مقابل کویت محقق شد. در کنار پرویز قلیچ‌خانی که همواره یکی از رقیبان او برای کسب عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران بوده است.
پیشاپیش ناصر حجازی و بازیکنان تیم ملی در اولین گام برای صعود به جام جهانی ۱۹۷۸ و بازی مقابل کره‌جنوبی. کاپیتانی که میانه‌ی میدان مال او بود و تا سال‌ها و قبل از علی دایی رکورددار بازی ملی بود. مردی با ۷۷ بازی ملی که سه تای آن با بازوبند کاپیتانی در جام جهانی بود.
در کنار شاگردان استقلالی خود پس از فتح بازی‌های آسیایی پکن. مهمترین افتخار مربیگری علی پروین. اما اوضاع او در تیم ملی در ادامه با حذف از جام ملت‌ها و عدم صعود به جام جهانی ۱۹۹۴ به خوبی پکن پیش نرفت.
در کنار شاگردانش پس از فتح لیگ آزادگان سال ۷۹-۷۸ برای دومین بار متوالی. بین سال‌های ۷۷ تا ۸۴ و طی شش فصل سرمربیگری در پرسپولیس او سه قهرمانی در لیگ و یک قهرمانی در جام حذفی به دست آورد.
سخت‌ترین روز مربیگری علی پروین. روزی که از روی نیمکت بلند شد تا تیمش را برای شصت دقیقه نبرد ۹ نفره با استقلال تهییج کند. اتفاقی که باعث شد او برای اولین بار در تاریخ مربیگری‌اش به کنار زمین بیاید و در نهایت هم بازیکنانش او را سربلند کنند.
عصبانی‌ترین پروین تاریخ! روزی که پس از باخت به ملوان در ورزشگاه تختی کل زمین را برای ادب کردن جلال مرادی داور، طی کرد و کل نیروهای امنیتی برای آرام کردن او بسیج شدند!
روی همین نیمکت و با همین شمایل پنج قهرمانی پیاپی با پرسپولیس در باشگاه‌های تهران کسب کرد. هر جا هم که کار تیم گره می‌خورد گرم نکرده به زمین می‌رفت و کار را در می‌آورد.
در دهه‌ی شصت کشاندن پروین به یکی از زمین خاکی‌های تهران یک موفقیت بزرگ برای اهالی آن محله محسوب می‌شد. روزگاری که او پایش را هر کجا که می‌گذاشت گاو و گوسفند بود که جلوی پایش به زمین زده می‌شد.
اولین قهرمانی با پرسپولیس پس از انقلاب و بالا بردن اولین جام به عنوان کاپیتان در جام شهید اسپندی سال ۵۸. روزگاری که هنوز سرمربی پرسپولیس نشده بود.
کاپیتان تیم رویایی حشمت مهاجرانی. در بازی دوستانه مقابل فرانسه قبل از جام جهانی ۱۹۷۸
در تقابل با کارو حق وردیان در یکی از دربی‌های قبل از انقلاب. پروین یک بار در دربی‌ها گلزنی کرد و آن یک گل را هم به ناصر حجازی زد
پس از پنج سال دوری از فوتبال، امیر عابدینی مجوز حضور مجدد او در فوتبال را گرفت و ابتدا به عنوان مدیر فنی پرسپولیس در سال ۷۷ انتخاب شد و بعد از پنج هفته خود سرمربی شد تا رکورد ۱۴ برد پیاپی در لیگ را به نام خود ثبت کند.
سوم مهر سالروز تولد یکی از مهمترین و محبوب‌ترین چهره‌های تاریخ فوتبال ایران است؛ علی پروین