یکی از اثرات ترسناک کووید ۱۹ شدید، رایجتر از چیزی است که فکر میکنیم
بر اساس پژوهشی جدید، احتمال اینکه بیماران مبتلا به کووید ۱۹ که در بخش مراقبتهای ویژه بستری شدهاند، روانآشفتگی پایداری تجربه کنند، بسیار بالا است.
روانآشفتگی (دلیریوم) اصطلاحی پزشکی است که برای توصیف تفکر آشفته و کاهش آگاهی از محیط پیرامون استفاده میشود. روانآشفتگی وضعیت روانی نهچندان غیر معمولی است که بیماران بستریشده بسیار بدحال دچار آن میشوند.
موارد شدید کووید ۱۹ برای آغاز حالت مشابهی در بیماران کافی است. به گزارش ساینس الرت، بررسیهای اولیه نشان داده که روانآشفتگی ممکن است تا ۸۰ درصد از بیماران مبتلا به کووید بخش ICU را تحت تأثیر قرار بدهد که احتمالا نتیجهای از نرسیدن اکسیژن به مغز یا التهاب گسترده است.
تجزیهوتحلیل جدیدی از بیماران مبتلا به کووید دارای شرایط بحرانی در بیمارستانی در میشیگان شواهد بیشتری دراینباره پیدا کرده است که روانآشفتگی یکی از علائم بسیار متداول این بیماری و مشکلی است که اگر به آن رسیدگی نشود، احتمالا روند بهبودی را کند میکند.
پژوهشگران با استفاده از سوابق پزشکی و پرسشنامههایی که بیماران در مورد وضعیت خود تکمیل میکردند، متوجه شدند بیش از ۷۰ درصد از گروه مورد مطالعه اختلالات پایداری را در تواناییهای ذهنی خود تجربه میکردند. دادهها مربوط به ۱۴۸ بیمار بود که از مارس تا می ۲۰۲۰ در بخش ICU پذیرش شده بودند.
در بیشتر موارد، روانآشفتگی روزها ادامه داشت؛ اما تقریبا یکسوم از شرکتکنندگان بدون اینکه روانآشفتگی آنها بهطور کامل بهبود پیدا کند، بیمارستان را ترک کردند. تقریبا نیمی از افرادی که با علائم اختلال شناختی مرخص شده بودند، در خانه به مراقبت پرستاری تخصصی نیاز داشتند. بر اساس نظرسنجیهای تلفنی که بین یک تا دو ماه پس از ترخیص از بیمارستان انجام شد، کاهش هشیاری پایدار موجب شده بود توانایی آنها برای مراقبت از خود کم شود. نویسندگان نتیجهگیری کردند:
مقالههای مرتبط:بیشتر بیماران بستریشده کووید ۱۹ تا شش ماه بعد همچنان علائم دارندکووید با خطر بیماری روانی و اختلال مغزی مرتبط استبسیاری از افراد مبتلا به کووید ۱۹ علائم عصبی یا روانی دارند
این نتایج با دادههای گذشته سازگار است که نشان از شیوع بالای روانآشفتگی در بیماران بهشدت بدحال کووید ۱۹ دارد. علاوه بر این، میانگین دورهی روانآشفتگی (۱۰ روز) در مقایسه با افراد بهشدت بیماری که درگیر بیماریهای دیگر هستند، نسبتا طولانیتر است.
هنوز مشخص نیست آیا این اختلالات شدید ناشی از ویروس SARS-CoV-2 است یا نشانهای از وضعیت بحرانی بیمار. به نظر میرسد ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ موجب علائم عصبی غیر معمولی شود که میتواند به مدت شش ماه یا بیشتر طول بکشد.
بهطور کلی، اختلال شناختی در حدود ۲۰ درصد از بیماران در مراکز مراقبتهای حاد مشاهده میشود؛ بنابراین تا حدودی مورد انتظار است؛ اما به نظر میرسد دنیاگیری کنونی این تعداد را حداقل سه برابر کرده باشد.
مکانیسم پشتصحنهی روانآشفتگی کووید ۱۹ ناشناخته است؛ اما پژوهشگران میگویند آشکار است که بیماران ICU که دچار عفونت ویروس کرونا هستند، در دوران بستری در بیمارستان و هم پس از ترخیص، بار عصبی روانشناسی قابل توجهی را متحمل میشوند. فیلیپ ویلیسیدز، متخصص بیهوشی از پزشکی میشیگان، میگوید:
بهطور کلی، این مطالعه دلیل دیگری است که نشان میدهد چرا دریافت واکسن و پیشگیری از بیماری شدید بسیار مهم است. ممکن است عوارض طولانیمدت عصبی وجود داشته باشد که به اندازهای که لازم است، در مورد آنها صحبت نمیکنیم.
برای مثال، اوایل دنیاگیری بررسی بیماران برای علائم روانآشفتگی معمول نبود. حتی زمانی که روانآشفتگی مشاهده میشد، رژیمهای ورزشی و دیگر استراتژیهای نوین بهبود عملکرد شناختی مانند تماس رودررو با اعضای خانواده یا آزمایشهای تنفسی بهندرت استفاده میشد که احتمالا به این علت بود که در آن زمان تجهیزات محافظ بهراحتی در دسترس نبود. نتیجهی احتمالی این مسئله این است که بسیاری از بیماران مبتلا به موارد شدید کووید ۱۹ با اختلالات شناختی جدی از بیمارستان مرخص میشدند که بهدرستی به آنها رسیدگی نشده بود.
روانآشفتگی بهطور کلی با مدت طولانیتر بستری بودن و روند طولانی بهبودی همراه است. بهعنوان مثال، در مطالعه جدید میشیگان، بیمارانی که دچار روانآشفتگی شده بودند، مدتزمان بیشتری در بیمارستان و ICU بستری بودند. آنها همچنین مدتزمان بیشتری تحت تهویه مکانیکی قرار داشتند. ویلیسیدز میگوید:
به هر روش خلاقانهای که بتوانیم پروتکلهای پیشگیری از روانآشفتگی را به کار ببریم، احتمالا بسیار مفید خواهد بود. این روشها شامل ارتباط مداوم با اعضای خانواده، آوردن تصاویر و اشیاء از خانه و اگر ملاقات حضوری ایمن امکانپذیر نباشد، استفاده از ملاقات ویدئویی است.
احتمال تجربه روانآشفتگی حین بستری بودن در آن دسته از بیمارانی که بهطور نامتناسبی در برابر اشکال شدید کووید ۱۹ آسیبپذیر هستند، مانند جوامع اقلیتهای قومی و نژادی، بالاتر است. پژوهشگران دریافتند نیمی از بیماران گروه روانآشفتگی از آمریکاییهای آفریقاییتبار بودند. این امر بازتابگر وجود نابرابری در سیستم مراقبتهای بهداشتی آمریکا است.
برای اینکه بتوانیم با اطمینان مشخص کنیم چه کسانی در معرض خطر تجربه روانآشفتگی حین بستری شدن با کووید ۱۹ هستند، لازم است مطالعات بیشتری در سایر مراکز مراقبتهای حاد و نیز در گروههای متنوعتر و بزرگتر بیماران انجام شود.
مطالعه میشیگان نشان داد احتمال اینکه بیماران زن در گروه روانآشفتگی قرار گیرند، بیشتر است؛ اما سایر مطالعات اولیه نشان میدهند بیماران مرد در بخش ICU در برابر اختلال شناختی آسیبپذیرتر هستند.
اگر مشخص شود روانآشفتگی واقعا تجربه رایجی برای افراد مبتلا به کووید ۱۹ شدید است، باید در اسرع وقت به تشخیص و درمان این علائم پرداخت. در غیر این صورت، ممکن است بازگشت بیماران بدحال کووید ۱۹ به زندگی عادی بسیار دشوارتر شود.
این مطالعه در مجلهی BMJ Open منتشر شده است.