بزرگ‌ترین دنباله‌دار شناخته‌شده به سمت ما می‌آید
بر اساس پژوهشی جدید که نسخه‌ی پیش‌انتشار آن در arXiv.org منتشر شد، دنباله‌داری عظیم که احتمالاً بتوان آن را بزرگ‌ترین دنباله‌دار کشف‌شده در نظر گرفت، در طول ده سال آینده به منظومه‌ی شمسی داخلی خواهد رسید. عرض دنباله‌دار معروف به برناردینلی برنشتاین (با نام علمی C/2014 UN271) حداقل به ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد. این دنباله‌دار ۱۰۰۰ برابر سنگین‌تر از یک دنباله‌دار معمولی و به قدری بزرگ است که ستاره‌شناسان آن را با یک سیاره‌ی کوتوله اشتباه گرفتند.
تحلیل دقیق‌تر این دنباله‌دار نشان داد که با سرعتی بالا در ابر اورت در حرکت است. ابر اوورت کمربندی عظیم از سنگ‌های یخی است که میلیاردها کیلومتر از زمین فاصله دارند. دنباله‌دار یادشده به سمت ما در حرکت و دارای دمی درخشان است؛ مدرک واضحی که نشان می‌دهد دنباله‌دار یخی به سمت مناطق گرم منظومه‌ی شمسی داخلی در حرکت است.
پژوهشگرها با دقت بیشتری به مطالعه‌ی دنباله‌دار یادشده پرداخته‌اند و تخمین‌های جدیدی دربارهی سفر این دنباله‌دار به سمت خورشید ارائه داده‌اند. البته این سنگ عظیم هیچ خطری برای زمین ندارد. دنباله‌دار برناردینلی برنشتاین (BB) در حال حاضر در ابر اورت حرکت می‌کند که ۲۹ واحد نجومی با خورشید فاصله دارد (یک واحد نجومی برابر است با فاصله‌ی بین زمین و خورشید). نزدیک‌ترین تماس دنباله‌دار با زمین در حوالی سال ۲۰۳۱ رخ خواهد داد. بر اساس پیش‌بینی‌ها، در این زمان دنباله‌دار در فاصله‌ی ۱۰٫۹۷ واحد نجومی از خورشید و درست خارج از مدار زحل قرار خواهد گرفت.
نزدیک‌ترین فاصله‌ی دنباله‌دار با زمین به قدری دور است که نمی‌توان بدون تلسکوپ آن را رصد کرد؛ اما این فاصله از آخرین بازدید این دنباله‌دار نزدیک‌تر است. مؤلفان پژوهش پس از مدل‌سازی مسیر دنباله‌دار به محاسبه‌ی نزدیک‌ترین تماس آن در حدود ۳٫۵ میلیون سال پیش پرداختند. در آن زمان دنباله‌دار BB حدود ۱۸ واحد نجومی از خورشید فاصله داشت. از آن زمان، دنباله‌دار مجدداً ۴۰ هزار واحد نجومی از خورشید دور شد و به اعماق ابر اسرارآمیز اورت رفت. به نقل از پژوهشگران این بررسی:
… نتیجه می‌گیریم دنباله‌دار BB برای انسان جدید است؛ زیرا هیچ شواهدی برای تماس نزدیک‌تر از ۱۸ واحد نجومی وجود ندارد.
به بیان دیگر، اولین بار است که انسان خواهد توانست این دنباله‌دار را ببیند. دانشمندان دیدگاه جدید خود دربارهی دنباله‌دار BB را مدیون پروژه‌ی DES (نقشه‌برداری انرژی تاریک) هستند؛ پروژه‌ای برای بررسی انبساط جهان که بین اوت ۲۰۱۳ و ژانویه ۲۰۱۹ اجرا شد. در این بررسی ستاره‌شناسان به نقشه‌برداری از ۳۰۰ میلیون کهکشان در آسمان جنوبی پرداختند و بیش از ۸۰۰ جرم ناشناس را در آن سوی مدار نپتون کشف کردند. دنباله‌دار برناردینلی برنشتاین هم یکی از این اجرام بود.
مقاله‌های مرتبط:چند سال با فناوری لازم برای انهدام سیارک‌های مهاجم فاصله داریم؟چگونه می‌توان از برخورد سیارکی ویرانگر به زمین جلوگیری کرد؟
تا رسیدن BB به منظومه‌ی شمسی، پژوهشگرها حداقل ده سال زمان برای بررسی این دنباله‌دار عظیم دارند. نزدیک‌تر شدن این دنباله‌دار می‌تواند به آن‌ها در درک ترکیب شیمیایی اولیه‌ی منظومه‌ی شمسی کمک کند؛ زیرا دنباله‌دارهای موجود در اعماق ابر اورت از میلیاردها سال پیش بدون تغییر باقی مانده‌اند. از آنجا که تماس بعدی دنباله‌دار میلیون‌ها سال بعد خواهد بود، دهه‌ی آینده شاید آخرین فرصت برای بررسی دنباله‌دار غول‌آسای BB باشد.
دنباله‌دار غول‌آسای برناردینلی برنشتاین، بزرگ‌ترین دنباله‌داری است که تاکنون کشف شده و در سال ۲۰۳۱ به مدار زحل خواهد رسید