مناظره دانشجویی| دانشکده‌های کشاورزی از وزارت علوم جدا شوند یا نه؟
به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، مناظره «بررسی طرح جداشدن دانشکده‌های کشاورزی از وزارت علوم»، با حضور مهدی بختیاری‌زاده سیاستگذار حوزه کشاورزی، بهزاد دوستی متخصص آمایش سرزمین، پدرام جدی پژوهشگر حوزه کشاورزی و محیط زیست، آرمین توحیدی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، مصطفی عیدی دکترای اصلاح نباتات، از سوی بسیج دانشجویی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران برگزار شد.
در این مناظره به بررسی و نقد طرح قرارگیری دانشکده‌های کشاورزی، ذیل وزارت جهاد کشاورزی و نقاط ضعف و قوت این طرح پرداخته شد.
در ابتدای این نشست مصطفی عیدی دکترای اصلاح نباتات بیان کرد: طبق فرموده مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، انقلاب دارای انعطاف و آماده تصحیح خطاهای خود است. ارتباط بین دانشگاه‌ها و صنعت به دلیل وجود تحریم ها، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ چون با تحقق این ارتباط هم مسائل پیش رو صنعت رفع شده و هم اشتغال دانشجویان در خصوص این موضوع می‌توان به تجربه موفق شرکت‌های دانش بنیان و اهمیت و نقش آنها در پی شیوع بیماری کرونا اشاره کرد.
وی افزود: اینکه دانشگاه زیر سلطه وزارت علوم باشد یا جهاد مسئله امروز ما نیست، بلکه باید ببینیم که کدام تصمیم معقول‌تر و موثرتر در اقتصاد کشور است و باعث رفع بهبود وضع جامعه می شود. بین بخش آموزش (دانشگاه) و بخش اجرا (جهاد کشاورزی) حلقه‌ای که باعث انتقال دانشجو از دانشگاه بعد از فارغ‌التحصیلی به بخش اجرایی و عملی می شود، وجود ندارد و باید روی این ارتباط کار کنیم و اگر این ارتباط که باعث تولید می‌شود، در دستور کار نهاد های سیاست‌گذاری قرار بگیرد باعث رشد و پیشرفت جامعه می شود.
این کارشناس حوزه کشاورزی، نیاز به بازنگری در منابع و محتوای آموزش در سطح دانشگاه ها و تاسیس دروس بر اساس نیاز جامعه و تدوین برنامه های تخصصی مبتنی بر اصول و روش های علمی را از ضروریات مقطع فعلی برشمرد.
بهزاد دوستی متخصص آمایش سرزمین نیز در مخالفت با این طرح اظهار داشت: با اجرایی این طرح وزارت جهاد کشاورزی گسترش پیدا می‌کند و گسترش وزارت جهاد به معنای این است که این وزارت تمرکزش روی دستگاه های اجرایی که ذیل آن قرار میگیرد کم می‌شود؛ چه بسا که ما الان شاهد این هستیم که وزارت جهاد نظارت مفیدی، بر روی سازمان هایی که ذیل ان قرار میگیرند ندارد.
وی اضافه کرد: از دیگر مشکلاتی که در اثر این جدایی پیش می اید از بین رفتن مطالعات میان رشته‌ای است، چرا که رشته های کشاورزی، مانند رشته هایی نظیر شیمی محض نیستند و برای کاربردی‌تر شدن باید مطالعات میان رشته‌ای داشته باشند. این آسیب در وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی کشور ما هم وجود دارد که بعد از انقلاب بدلیل کم بودن پزشک، وزارت درمان دانشگاه‌های پزشکی را ذیل خودش قرار داد، تا تربیت نیرویی متناسب با نیازش داشته باشد، اما این طرح آفت‌هایی نظیر انحصارگرایی و کمبود پزشک در کشور و… را دارد که امروزه شاهدش هستیم را در پی داشت.
دوستی ادامه داد: علاج عارضه ضعف اشتغال دانشجویان کشاورزی، جدا شدن آن از وزارت علوم نیست، بلکه ما نیازمند نظارت و رتبه‌بندی بهتری برای دانشگاه‌های کشاورزی هستیم تا همین سازمان‌ها و ارگان‌هایی که هم هستند، همچنان باشند، اما عملکرد و خروجی بهتری را از خود بیرون بدهند.
وی گفت: با اطمینان می توان گفت که اگر وزارت جهاد کشاورزی همان وظایف خودش را با دقت و نظارت بیشتری انجام دهد مشکلات بهتر حل می‌شوند تا اینکه ساختار را تغییر دهند و دانشگاه ها را ذیل خودش قرار بدهد چرا که این کار تعارض منافع ایجاد می‌کند.
در ادامه پدرام جدی پژوهشگر حوزه کشاورزی و محیط زیست بیان کرد: متاسفانه شکاف زیادی بین کشاورزان با دانشگاه های کشاورزی که وظیفه تربیت نیروی جدید را عهده‌دار است، وجود دارد؛ حالا آیا این ادغام مشکلات را حل می‌کند یا نه؟ مشکلات یعنی آموزش ها و تحقیقات در دانشگاه ها هیچ نسبتی با کشاورز و مراکز تولیدی ندارد.
وی تاکید کرد: نیاز به ادغام و کارهای نمایشی و پر هزینه نیست؛ راه حل اصلی این است که نیاز ۲ حوزه دانشگاه و کشاورزان به هم گره بخورد. کشاورزان به دنبال بهره‌وری و سود بیشتر هستند ولی از طرف دیگر دانشگاه ها به دنبال رفع دغدغه کشاورزان نیستند و در این فضا مشخص است که دانشجویان و اساتید به دنبال حل مشکل حرکت نمی‌کنند. دانشگاه منافع و کشاورزان نیازهایی دارند. هیچ کدام از دانشجویان به دنبال رفع نیازهای کشاورزان نیستند و این اتفاق خوبی نیست.
جدی ادامه داد: همچنین نظام آموزشی برای آماده کردن دانشجویان برای ورود به صنعت و بازار کاری انجام نداده است. مبنای ارزشیابی اساتید ما نباید تعداد مقاله هایی باشد که نشر کرده‌اند، این همان اشتباهی است که اساس اموزش کشاورزی ما را دچار مشکل کرده است، رتبه‌بندی اساتید ما در دانشگاه‌ها باید سنجیده تر و با پارامترهایی اساسی‌تر باشد، نه اینکه اساتید و قشر نخبه کشورمان را به سوی نوشتن چندین مقاله در زمینه‌هایی که به ندرت نیاز اساسی کشورمان هستند، سوق دهیم.
در ادامه، آرمین توحیدی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در مخالف با این طرح اظهار داشت: هرکدام از سازمان‌ها می توانند وظایف خود را به درستی انجام دهند و نیازی به ادغام نیست و فقط باید رابطه ای مناسب تعریف و طبق آن عمل شود.
ما در کشاورزی سازمان‌های موازی زیادی داریم و اگر وزارت جهاد کشاورزی بر روی همین سازمان ها نظارت درست و دقیقی را انجام دهد، اقتصاد کشاورزی ما پیشرفت زیادی می‌کند و نیازی نیست که دانشگاه‌های کشاورزی ذیل وزارت جهاد قرار بگیرند.
وی افزود: در هیچ جای دنیا دانشگاه های کشاورزی ذیل وزارت جهاد قرار نگرفته اند ، قرار گرفتن دانشگاه های پزشکی ذیل وزارت درمان و آموزش پزشکی در کشور ما یگانه است و تجربه مشابه ندارد، کمبود پزشک و فساد در جذب افراد تجربه این الگو است، اجرای این طرح بزرگترین اشتباه است چرا که تعارض منافع و انحصار ایجاد می‌کند.
مهدی بختیاری‌زاده سیاستگذار حوزه کشاورزی نیز در موافقت با این طرح بیان کرد: وجود دو ساختار ناکارآمد شامل موسسات تحقیقاتی و دانشگاه های کشاورزی زیر نظر وزارت علوم، دلیل خروجی نامناسب ما از بخش کشاورزی شده اند و همین عوامل باعث شده‌اند کشاورزی ما همچنان معیشت محور بماند و رشد اقتصادی کمی پیدا کند.
وی افزود: من موافق این هستم که دانشگاه کشاورزی باید زیر نظر جهاد کشاورزی قرار بگیرد چون در حوزه آموزش و پژوهش ما دو مشکل عمده وجود دارد که اولین آن ها این است که در حوزه ارتباط با بدنه کشاورزی مشکل داریم و دانشجویان چیزی را پژوهش می کنند که مشکل کشاورز را حل نمی‌کند و دومین آن ها عدم دسترسی و دستیابی به پژوهشگران نخبه است.
بختیاری زاده تصریح کرد: اساسا مهم ترین عاملی که باعث شده ضعف اشتغال در حوزه کشاورزی ما را ایجاد کند، نظام غلط آموزش کشاورزی ماست که دانشجویان را بر اساس نیاز اساسی کشاورزی و بازار و صنعت رشد نمی‌دهد و همین باعث می‌شود که فارغ التحصیل بدلیل نداشتن مهارت های لازم بیکار شود و این تدبیر قرار گرفتن دانشگاه های کشاورزی ذیل وزارت جهاد می تواند در حل این مشکل راهگشا باشد.
انتهای پیام/