گفت‌وگوی عمیق با غریبه‌ها می‌تواند نتایج شگفت‌انگیزی به‌دنبال داشته باشد
مردم معمولا از گفت‌وگوی عمیق با غریبه‌ها واهمه دارند و آن را عجیب می‌دانند؛ اما طبق پژوهشی جدید، گفت‌وگو با غریبه‌ها می‌تواند نتایج مثبتی به‌دنبال داشته باشد.
معمولا هنگام برقراری ارتباط با دیگران، خود را به دوستان نزدیک و خانواده محدود می‌کنیم. صحبت با غریبه‌ها برای اغلب افراد ترسناک است؛ اما به‌نظر می‌رسد همیشه انتظاراتمان منطبق با واقعیت نیستند. براساس پژوهشی جدید، انتظارات افراد درباره‌ی تعامل با غریبه‌ها منطبق با نتایج این روابط نیست. برای مثال، افراد فکر می‌کنند گفت‌وگوی عمیق با غریبه‌ها عجیب و کمتر رضایت‌بخش است.
بیش از ۱،۸۰۰ نفر در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها شرکت کردند که به ارزیابی انتظارات و خروجی‌های افراد دربرابر گفت‌وگوهای سطحی و عمیق با غریبه‌ها و افراد آشنا اختصاص داشتند. در اولین مجموعه از آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان انتظارات خود درباره‌ی گفت‌وگوی عمیق با غریبه‌ها و حس خود پس از گفت‌وگو را شرح دادند. بدین‌ترتیب، پژوهشگران توانستند انتظارات و تجربه‌های واقعی را مقایسه کنند. آنان پرسش‌هایی با موضوع‌های آسیب‌پذیری نیز مطرح کردند. برای مثال، زمانی را توصیف کنید که مقابل شخص دیگری گریه کردید.
براساس مجموعهآزمایشهای اول، ممکن بود شرکت‌کنندگان علاقه‌ی خود به شنیدن صحبت‌های غریبه‌ها یا شنیده‌‌شدن صحبت‌هایشان را کمتر از مقدار واقعی ارزیابی کنند؛ اما پس از گفت‌وگو، برخلاف تصورات حس ارتباط و رضایت بیشتری داشتند. مجموعهآزمایشهای بعدی براساس معیار تغییر صمیمیت گفت‌وگوها به مقایسه‌ی گفت‌وگوهای سطحی با گفت‌وگوهای عمیق تعلق داشتند. در‌عین‌حال گفت‌وگوی بین خانواده و دوستان هم با گفت‌وگوی غریبه‌ها مقایسه شدند.
انتظارات شرکت‌کنندگان برای گفت‌وگوی عمیق‌تر با دوستان یا خانواده‌ی نزدیک دقیق‌تر بود؛ زیرا از میزان علاقه و توجه آن‌ها بیشتر مطمئن بودند. پژوهشگران می‌خواستند بدانند که شرکت‌کنندگان درباره‌ی نتایج گفت‌وگوی عمیق با غریبه‌ها دچار سوء‌تفاهم شده‌اند یا خیر؟ آیا گفت‌وگوی عمیق‌تر با غریبه‌ها باعث عمیق‌تر‌شدن روابط می‌شود؟ آیا انتظارات علاقه و توجه می‌تواند باعث ایجاد موانع روان‌شناختی برای گفت‌وگوی معنادارتر با غریبه‌ها شود؟ مؤلفان مقاله می‌گویند:
آزمایش ما نشان می‌دهد آیا مردم به‌صورت نظام‌مند توجه و نگرانی افراد در گفت‌وگوهای عمیق را دست‌کم می‌گیرند یا خیر.
شرکت‌کنندگان در مواجهه با مخاطب باملاحظه‌تر، پرسش‌های عمیق‌تری نیز انتخاب کردند؛ درنتیجه، این فرضیه‌ی مؤلفان تأیید می‌شود که انتظارات غلط افراد درباره‌ی اجتماعی‌بودن دیگران می‌تواند به‌شکل مانعی روان‌شناختی برای گفت‌وگوی عمیق‌تر با غریبه‌ها عمل کند.
سلامت عمومی افراد رابطه‌ی عمیقی با کیفیت روابط اجتماعی آن‌ها دارد؛ ازاین‌رو، عجیب به‌نظر نمی‌رسد که افراد میل شدیدی به ایجاد و حفظ روابط قوی دارند. اغلب می‌توان ازطریق گفت‌وگوهای صمیمانه به چنین روابطی رسید. طبق گزارش، شرکت‌کنندگان بررسی به‌دنبال تعامل عمیق‌تری در زندگی روزمره‌ی خود بودند؛ اما اگر افراد به‌دنبال گفت‌وگوی عمیق با دیگر افراد هستند، چرا این زمینه را ایجاد نمی‌کنند؟ مؤلفان می‌افزایند:
داده‌ها نشان می‌دهند دست‌کم‌گرفتن ماهیت اجتماعی دیگران یا فرض اینکه افراد در گفت‌وگو بی‌تفاوت یا بی‌توجه هستند، می‌تواند به پیدا‌کردن دلیل سطحی‌بودن گفت‌وگوها در زندگی روزمره کمک کند.
گرچه این گفت‌وگوها در آزمایشگاه و با نظارت انجام شدند، پژوهشگران معتقدند این یافته‌ها را می‌توان به زمینه‌های آشناتر زندگی روزمره هم تعمیم داد. مؤلفان بیان می‌کنند:
مقاله‌های مرتبط:تأثیر تنهایی و انزوای اجتماعی بر سلامت روانهشت رفتاری که به سلامت روانی شما آسیب می‌زنند
پژوهش‌های گذشته در ایالات متحده‌ی آمریکا و بریتانیا نشان می‌دهند افراد ممکن است تمایل غریبه‌ها برای مشارکت در گفت‌وگو در زمینه‌های طبیعی مثل قطار یا اتوبوس یا تاکسی را دست کم بگیرند. آزمایش‌های ما محافظه‌کارتر هستند که نشان می‌دهند افراد ارزش گفت‌وگوهای عمیق در زمینه‌های طبیعی را دست کم می‌گیرند.
همچنین، مؤلفان می‌خواهند بدانند این ذهنیت‌ها در فرهنگ‌های مختلف چه تفاوتی دارند. برای مثال، آیا فرهنگ‌های مختلف دیدگاه‌های متفاوتی درباره‌ی انعطاف با غریبه‌ها دارند یا روابط را به‌صورت درون‌گروهی اولویت‌بندی می‌کنند. بنابراین، دفعه‌ی بعد که مدتی طولانی در فضای مشترکی با غریبه‌ها قرار گرفتید، از آنان درباره‌ی زندگی‌شان بپرسید. کسی چه می‌داند شاید دوستی جدید پیدا کردید.
این پژوهش در مجله‌ی Personality and Social Psychology: Attitudes and Social Cognition منتشر شد.