یادداشت: فرهاد مجیدی و خامه روی کیک

به گزارش ورزش سه، استقلال برد مقابل آلومینیوم اراک را با دریافت گل دقیقه آخر از دست داد و به یک امتیاز بسنده کرد. یک امتیازی که با توجه به کیفیت استقلال در این بازی، نتوانست مانع از انتقادات برخی از هواداران استقلال از عملکرد تیم‌شان شد. چه فرهاد مجیدی فضای مجازی را به رسمیت بشناسد و چه نه!

 

 استقلال با فرهاد مجیدی از نظر امتیازگیری چنان موفق عمل کرده که انتقاد از سبک بازی این تیم را سخت کرده است. تیمی که در سیزده بازی، سه گل دریافت کرده اما نکته اینجاست که هر سه گل دریافتی منجر به از دست رفتن امتیاز برای این تیم شده است.

 

 

این گل دقیقه نود میثم مجیدی همان تنبیهی است که می‌توانست در بازی با سپاهان یا فولاد بر سر استقلال آوار شود. اعتنای بیش از حد مجیدی به بسته نگه داشتن دروازه باعث رقم خوردن شرایطی همچون بازی با سپاهان و آلومینیوم می‌شود. شرایطی که باعث می‌شود آبی‌ها توپ و میدان را به حریف بدهند و در فاز هجومی بی‌برنامه ظاهر شوند. کم‌کم باید پذیرفت که مجیدی در مصاف با تیم‌های بالای جدول اولویت را بر دفاع می‌دهد و گل زدن را به نه به برنامه‌ریزی مدون که به حملات معدود می‌سپارد. بازی‌های با پرسپولیس، سپاهان و  آلومینیوم مثالی بر این مدعاست و چه بسا همین موضوع باعث شده که حجم انتقادات از تیم مجیدی پس از مساوی مقابل آلومینیوم تا این حد زیاد باشد. انتقاداتی که متناسب با جایگاه این تیم در صدر جدول نیست. اما هواداران استقلال نگران تکرار اتفاقی هستند که بر سر استقلال محمود فکری آمد و حالا که نفس پرسپولیس مرموز را پشت سر خود می‌بینند بیشتر نگران این هستند که فوتبال استقلال مجیدی با حلق موقعیت‌های اندک، سر بزنگاه دست آنها را از رسیدن به جام کوتاه نگه دارد.

 

آنچه مشخص است، استقلال لیگ بیست و یکم پرشورتر و تیم‌تر از استقلال‌های فصول اخیر، در پی رسیدن به هدفش است. استقلالی که با بردهای متوالی و بسته نگه داشتن دروازه‌اش اعتماد به نفس زیادی پیدا کرده اما از آن طرف اعتماد بیش از حد به ساختار دفاعی و قناعت در زدن گل و تدارک دیدن حملات جاندار باعث شده تا نتوان سیمای یک تیم مقتدر که شمایل قهرمانی به تن کرده را به خود بگیرد. هنوز آن اقتداری که لازمه‌ی یک قهرمان است در استقلال دیده نمی‌شود و مهمتر از آن، ثبات در ارائه یک فوتبال شناسنامه‌دار.

 

 

مجیدی در جواب انتقادات وعده‌ی بازی زیبا را به نیم‌فصل دوم موکول کرده است. هرچند در فوتبال ایران به گونه‌ای در مورد بازی زیبا صحبت می‌شود که انگار اشانتیون است و غیرضروری. هر چند می‌توان این انتقاد را به مجیدی وارد کرد که سیزده بازی فرصت مناسبی برای شکل گرفتن روند تاکتیکی یک تیم است اما چه بسا مجیدی نیاز داشته باشد تا دیدگاهش را در مورد چرایی ارائه بازی زیبا تغییر دهد. می‌توان دفاعی بازی کرد اما زیبا و با کلاس. می‌توان نود دقیقه توپ را به حریف داد اما به وقت تصاحب توپ بابرنامه ضدحمله زد. بازی زیبا تنها یک لطف به هوادار و تماشاگر نیست بلکه لازمه‌ی رسیدن به ثباتی است که یک قهرمان لازم دارد. اگر استقلال همچون بازی با سپاهان، فولاد و آلومینیوم بازی کند تنها در یک صورت قهرمان می‌شود که همه حریفان همچون مهاجمان سپاهان و مدافع فولاد در دو قدمی دروازه استقلال توپ‌ها را به اوت بزنند وگرنه اگر یک میثم مجیدی سمج پیدا شود، سه امتیاز بلاخره به یک امتیاز و چه بسا زمانی به صفر امتیاز بدل شود!

 

زنگ خطر برای استقلال آنجایی است که این تیم در دو بازی اخیر خود مقابل فولاد و آلومینیوم، یک موقعیت گل داخل محوطه جریمه هم نداشته و اگر شوت مهدی‌پور و پنالتی عجیب بازیکن آلومینیوم نبود، چه بسا این تیم دو بازی را بدون گل زده سپری کرده بود. تیم قهرمان باید بیشتر از این‌ها در فاز هجومی زهردار باشد.

حجت شفیعی

چرا از تیم صدرنشین پس از یک تساوی تا این حد انتقاد می‌شود؟! آیا فرهاد مجیدی حق دارد به این انتقادات اعتنا نکند؟