از آرژانتین تا قطر دیگر از دستت نمی‌دهم جام جهانی
به گزارش ورزش سه، ششمین صعود به جامهای جهانی ساده‌ترین و مقتدرانه‌ترین آن بود. صعودی راحت‌تر از حتی صعود پنجم.
با صعود به جام‌جهانی ۲۰۲۲، فوتبال ایران برای سومین بار متوالی در مهمترین آوردگاه جهانی فوتبال حضور خواهد داشت و حالا جام‌جهانی برای فوتبال ما دیگر آن وظیفه‌ی دشواری که اغلب با موفقیت به انجام نمی‌رسید نیست. برای نسلی که با حسرت جامهای جهانی رویایی را بدون حضور ایران دنبال می‌کرد، این صعود‌های از ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲ بسیار رویایی است. نسلی که از ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۸ بیست سال برای تماشای ستاره‌های خود در آوردگاه جهانی صبر کرد. نسلی که با چشم خود کویت، عراق، امارات و عربستان را در جام جهانی می‌دید و حسرت می‌خورد که مگر ستاره‌های ایرانی و تیم‌ملی‌اش چه از تیم‌های کم سابقه‌تر و کم افتخارتر آسیایی دارد که در چهار جام جهانی ۸۲ تا ۹۴، حضور داشتند. حتی حضور در جام جهانی ۹۸ نیز با دشوارترین شکل ممکن محقق شد و نزدیک بود که نسل طلایی فوتبال ایران در مسلخ ملبورن به نسل طلایی دهه شصت فوتبال ایران ملحق شود که دو جام جهانی را به دلیل عدم حضور در مرحله مقدماتی از دست داده بود.
جام جهانی ۱۹۷۸
فوتبال ایران برای اولین بار بخت خود را برای حضور در جام‌جهانی با حضور در مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ آزمود. تلاشی نافرجام با یک باخت سه گله مقابل استرالیا که دو گل پرویز قلیچ‌خانی در بازی برگشت در تهران برای جبران آن کافی نبود. اما حکایت چهار سال بعد فرق می‌کرد. ماراتن صعودی که با برتری سه بر صفر مقابل عربستان در ریاض آغاز شده بود با دو تساوی مقابل کره‌جنوبی و دو برد مقابل استرالیا همراه شد تا با گل غفور جهانی در تهران مقابل استرالیا، صعود ایران به جام جهانی قطعی شود و بازی آخر با کویت جنبه تشریفاتی به خود بگیرد. صعودی بدون دردسر و مقتدرانه که ایران را به عنوان تنها نماینده آسیا و اقیانوسیه به آرژانتین فرستاد.
جام جهانی ۱۹۹۸
پس از آن صعود مقتدرانه در ۱۹۷۸، فوتبال ایران برای رسیدن به جام جهانی بیست سال صبر کرد و این بار در پی دراماتیک‌ترین نبرد تاریخ فوتبال ایران به فرانسه رسید. مسیری که با برد هفده گله مقابل مالدیو آغاز شد و با گل خداداد عزیزی در ملبورن به پایان رسید. تیمی که مقتدرانه شروع کرده بود بدون برد در شش بازی آخرش به جام جهانی رسید.
جام جهانی ۲۰۰۶
این بار یک بازی مانده به پایان و در شرایطی که یک تساوی مقابل بحرین نیز برای صعود به آلمان کافی بود، با بردن بحرین در ورزشگاه آزادی به جام جهانی رفتیم. قسمت سخت این صعود بردن اردن در امان بود. تیمی که در مرحله اول در تهران ما را شکست داده بود و بردنش در امان و در شرایطی که اردنی‌ها بهترین تیم تاریخ خود را در اختیار داشتند کار دشواری بود که به انجام رسید. بدین‌ترتیب ناکامی در راه رسیدن به جام جهانی ۲۰۰۲ با این صعود جبران شد.
جام جهانی ۲۰۱۴
باز هم یک دوره غیبت در جام جهانی ۲۰۱۰ باعث شده بود تا همچنان رفتن به جام جهانی برای فوتبال ایران وظیفه‌ی دشواری باشد. این بار در راه صعود به ۲۰۱۴، نیازمند معجزه و شگفتی همچون ۱۹۹۸ شدیم و در شرایطی که امیدها برای صعود به حداقل رسیده بود با سه برد مقابل قطر و لبنان و کره‌جنوبی در سه بازی آخر، به عنوان صدرنشین گروه به برزیل رفتیم.
جام جهانی ۲۰۱۸
صعودی آسان که به حضور یک در میان فوتبال ایران در جامهای جهانی پایان داد. صعودی مقتدرانه که دو بازی آخر مقابل کره‌جنوبی و سوریه را تشریفاتی کرد.
و اینک ۲۰۲۲
یک صعود دلچسب، سه بازی مانده به پایان. راحت‌ترین صعود با تیمی که حالا جاه‌طلبانه تر از هر زمانی به صعود از دور گروهی جام جهانی فکر می‌کند.
و اینک ششمین صعود به جام جهانی بدون نیاز به معجزه که معجزه خود همین تیم ملی ایران است.