توضیح خسروپناه درباره حکم محاربه اغتشاشگران/ قرآن، تفاسیر محقق حلی، شیخ طوسی و ابن‌ادریس چه نظری دارند؟
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، حجت الاسلام والمسلمین دکتر عبدالحسین خسروپناه در واکنش به حواشی پیش آمده در مورد حکم اعدام و محاربه برخی اغتشاشگران به آیه ۳۳ سوره مائده اشاره کرد و ترجمه آن را اینگونه عنوان کرد: مجاﺯﺍﺕ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺮﻭﺭی ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﻣُﺤﺎﺭﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭیﻫﺎی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰیﺷﺪه ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ میﺯﻧﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ که به ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺟﺮﻣﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺣّﻢ، ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻜُﺸﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺻُﻠّﺎﺑﻪ ﺑﻜِﺸﻨﺪ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺍﻧﮕﺸﺖ ﭘﺎی ﭼﭙﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺷﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪﺷﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ. ﺗﺎﺯه، ﺍﻳﻦﻫﺎ ﺭﺳﻮﺍیی ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻫﻢ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺑﻲﺍﻧﺪﺍﺯه ﻧﺼﻴﺒﺸﺎﻥ میﺷﻮﺩ.
خسرو پناه در ادامه یادآور شد: حکم اعدام برخی از اغتشاشگران محارب، برخی از مدعیان فلسفه اخلاق را وا داشت تا به نفی خشونت توصیه کنند و شخص مدعی فقاهت را وا داشت تا عنوان محارب را از جانیان بزداید و شخص مدعی علم حقوق نیز همین ادعا را تکرار کرد. اما باید از اینها پرسید این چه فلسفه اخلاق و علم فقه و علم حقوقی است که فقط در دفاع از اغتشاشگران ضد انقلاب و فحاشان بی اخلاق و فاسقان ضد مذهب، کارایی دارد؟ آنگاه که جوانان و دانشمندان این مرز و بوم توسط کومله و تجزیه طلبان و منافقان و داعشیان قطعه قطعه می شدند، اخلاق و فقه و حقوق این مدعیان کجا بود؟
خسروپناه در ادامه با اشاره به برخی روایات عنوان کرد: وقتی محقق حلی در شرائع الاسلام به صراحت می نویسد: المحارب کل من جرد السلاح لإخافه الناس فی بر او بحر لیلا کان او نهارا فی مصر و غیره، و شیخ طوسی در خلاف می فرماید: المحارب الذی ذکره الله تعالی فی آیه المحاربه هم قطاع الطریق الذین یشهرون السلاح و یخیفون السبیل، و ابن ادریس در السرائر می فرماید: المحارب کل من شهر السلاح لإخافه الناس فی بر کان او فی بحر فی العمران و الامصار او فی البراری و الصحاری؛ همچنین وقتی آیه شریفه با ظهور قریب به نص بر حکم شرعی محارب دلالت دارد؛ آنگونه که در ترجمه تفسیری آن بیان شد؛ حال چگونه این طائفه مدعی اخلاق و فقه و حقوق، قمه کشان معرکه گیر فحاش قطاع الطریق را محارب نمی دانند و به واسطه مخالفت باحکم شرعی اعدام آنها خوراک رسانه اجانب را تامین می کنند.
وی در پایان تاکید کرد: خداوند اهل علم را از تحمیل سیاست زدگی بر اخلاق و فقه و حقوق نجات دهد و عاقبت همه ما را ختم به خیر گرداند.
پایان پیام/ ت ۶۱