ابریشم ایرانی چگونه در تاروپود حریردنیا می‌درخشد
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، بخش نوغان‌داری و تولید پیله ابریشم به عنوان یک صنعت بزرگ در کشور که زمانی نیازهای نخ ابریشمی اروپایی‌ها را هم تأمین می‌کرد، امروز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و کشور واردکننده نخ‌های ابریشم شده است، کارخانه‌ها ورشکسته شده‌اند و جای ابریشم‌های باکیفیت ایرانی را نخ‌های بی‌کیفیت چینی پر کرده است.در این زمینه با مسعود جنابی شلمانی پژوهشگر صنعت ابریشم گفت‌وگو کردیم.
وی که سالها پیش خود تولیدکننده نخ ابریشم بوده اکنون کار خود را رها کرده است، گفت: واردات عامل اصلی کاهش تولید ابریشم کشور و توقف کارخانه‌های بزرگ بوده است. اکنون هم این واردات ادامه دارد و در زمان برداشت پیله‌ها، واردات انجام می‌شود.
جنابی با بیان اینکه مافیای واردات در این مسئله دخیل است، گفت: برخی هستند که دولت را در شرایطی تحت فشار قرار داده و آنها را مجبور به واردات می‌کنند و این مسئله صنعت ابریشم کشور را زمین زده است.
وی افزود: در سال ۸۴ کشور سالانه ۲۲۰ هزار جعبه نوغان تولید می‌کرد که اکنون به ۵ هزار جعبه رسیده است، در حالی که نیاز کشور ۴۵ هزار جعبه در سال است و مجبور می‌شود بقیه را وارد کند.
وی که قبلا کارخانه پیله‌خشک‌کنی داشته است، می‌گوید: اکنون تولید پیله برای تولیدکنندگان توجیه اقتصادی ندارد. واردات کمر آنها را شکسته است و اکنون آنها توان ایستادن ندارند.
به گفته جنابی، در طول این مدت کارشناسان خبره هم از این صنعت رفته‌اند و اکنون کارشناسان درجه دو و سه در این حوزه فعالیت می‌کنند که درک درستی از این صنعت ندارند.
جنابی می‌گوید: از سوی دیگر هجوم بی‌رویه از سوی شهرهای بزرگ و ویلاسازی در منطقه شمال قیمت زمین‌های کشاورزی را افزایش داده و بسیاری از کشاورزان ترجیح می‌دهند به جای تولید با درآمد اندک، زمین‌های خود را به شهری‌ها بفروشند. هر متر زمین ۵ میلیون تومان شده است، در حالی که یک کشاورز در بهترین حالت از زمین یک هکتاری پرورش نوغان ۲۰ میلیون تومان درآمد دارد، زیرا هزینه‌های تولید بسیار بالاست.
وی ادامه داد: طی سالهای گذشته بسیاری از کارخانه‌ها ورشکسته شده‌اند. یکی از کارخانه‌های بزرگ در استان گیلان پس از ده‌ها سال، سال گذشته توسط قوه قضائیه احیا شده و به فعالیت برگشته است، اما باید حمایت از این صنف ادامه یابد تا این کارخانه‌ها به فعالیت ادامه دهند.
به گفته این فعال صنف صنعت ابریشم، واردات از کشور چین از الیاف درجه سوم است که با پیله ایرانی مخلوط شده و در کارخانه‌ها استفاده می‌شود.
جنابی درباره مشکلات تولید گفت: کشاورزان هنوز به روش سنتی تولید می‌کنند و با علوم فعلی دنیا آشنا نیستند. از سوی دیگر، اعمال تعرفه‌های وارداتی اندک باعث سرازیر شدن سیلی از واردات به کشور می‌شود. تعرفه وارداتی که قبلا ۵۰۰ درصد بود اکنون به ۱۰ درصد کاهش یافته است.
وی می‌گوید: دولت باید وام ارزان به تولیدکنندگان این بخش بدهد و با ایجاد کارگروه‌های مهندسی از شرکت‌های دانش‌بنیان و کاربلد در این حوزه حمایت کند.
وی پائین بودن عملکرد تخم‌های نوغان وارداتی را نیز مانع دیگری برای تولید عنوان کرد و گفت: در سال ۷۱ یک جعبه تخم نوغان ژاپنی ۶۰ کیلو عملکرد داشت، در حالی که اکنون تخم‌های چینی حدود ۱۰ تا ۱۵ کیلو عملکرد دارند.
وی با بیان اینکه ایران زمانی صادرکننده عمده کشورهای آسیایی و اروپایی بوده است، گفت: در زمان صفویه صادرات ایران به ژاپن و آلمان انجام می‌شد، اما طی این سالها به دلیل بی‌توجهی به واردکننده عمده تبدیل شدیم.
جنابی با بیان اینکه به دلیل اهمیت ندادن به اصلاح نژاد، تولیدات داخلی هم بی‌کیفیت شده است، گفت: اکنون در بازار کسی تمایلی به خرید نخ‌های ابریشمی ایران ندارد، زیرا از نظر کیفیت و اندازه نخ‌ها با نیاز کارخانه‌ها سنخیتی ندارد.
به گفته این فعال صنف ابریشم، زمانی در لنگرود ۲۳ هزار خانوار و در گیلان ۱۸۰ هزار خانوار از صنعت ابریشم ارتزاق می‌کردند، در حالی که الان در استان گیلان فقط ۵ هزار خانوار مشغول هستند.
جنابی در پایان درخواست کرد که صنعت ابریشم که زمانی تاروپود بهترین فرش‌های ایران و جهان بود را بار دیگر احیا کنند که می‌تواند ارزش افزوده چند برابری به اقتصاد کشور تزریق کند.
پایان پیام/