عطوان: کمک اخیر دمشق به لبنان مقدمه «شکست بزرگتر» آمریکا در منطقه است
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، «عبدالباری عطوان» سردبیر روزنامه الکترونیکی «رأی الیوم»، با نگارش یادداشتی از سفر دیروز یک هیأت بلندپایه لبنانی به سوریه پس از ده سال، برای رایزنی با مقامات سوری در خصوص طرح انتقال برق از اردن به لبنان از طریق سوریه و همکاری دمشق برای رفع بحران برق لبنان نوشت و رفتار دمشق با این هیأت را که در واقع با چراغ سبز آمریکا به سوریه آمده بود را بزرگوارانه توصیف کرد.
هیأت لبنانی دیروز در دمشق درباره طرحی که بر اساس آن مقادیری گاز مصر در اختیار اردن قرار می‌گیرد و این کشور را قادر می سازد تا مقادیر بیشتری برق تولید کند و در شبکه اتصال اردن و لبنان از طریق سوریه قرار دهد، رایزنی کرد.
از آغاز جنگ سوریه در سال ۲۰۱۱، مقامات لبنانی از سفر رسمی به سوریه اجتناب می‌ورزیدند و دلیل آن را سیاست بیروت در دور نگه داشتن خود از درگیری‌های منطقه‌ای اعلام می‌کردند. هرچند که به اعتقاد تحلیلگران و ناظران سیاسی، دلیل اصلی این امر، فشارهای آمریکا و تبعیت بیروت از سیاست واشنگتن مبنی بر در انزوا نگه داشتن دمشق بود. این در حالی بود که حزب‌الله لبنان هرگز دست از حمایت دمشق بر نداشت.
در یادداشت عطوان آمده است: «دولت سوریه بار دیگر با موافقت با درخواست هیأت لبنانی مبنی بر انتقال گاز مصر و برق اردنی از خاک این کشور به لبنان برای مقابله با بحران شدید معیشتی “بزرگواری” و فراتر بودنش از زخم‌ها و حقارت‌ها را نشان داد. بحرانی که به دلیل کمبود سوخت و قطع شبه دائمی برق که باعث توقف خدمات بیمارستانی آسیاب‌ها، نانوایی‌ها و سایر ابعاد زندگی در لبنان شده است».
وی در ادامه نوشت: «در واقع موضع شجاعانه و تحقیرکننده آمریکا و اسرائیل که از سوی سید حسن نصرالله، رهبر حزب الله لبنان مبنی بر تکیه به نفت و گاز ایران برای نجات کشور و محافظت از نفتکش‌ها بود که خانم “دوروتی شیا” سفیر آمریکا در بیروت را که تا به امروز حاکم این کشور است، به حرکت واداشت تا از موضع سرسختانه خود عقب‌نشینی کند و در جستجوی راهکارهای جایگزین به سوی مصر و اردن بشتابد و محاصره تحمیلی آمریکا علیه سوریه تحت قانون موسوم به سزار را در هم بشکند. اقدامی که موید شکننده بودن این تحریم و موفق بودن سیاست صبر راهبردی در برخورد با آن است».
نویسنده تاکید کرد: «طرف‌های لبنانی یا بهتر بگویم ابزارهای آمریکا در لبنان، که دستورات خود را از سفیر مذکور می‌گیرند و با هرگونه همکاری با سوریه طی ده سال گذشته مخالفت کردند و معتقد بودند که سفر هر وزیر لبنانی به پایتخت آن، گناه کبیره است، باید خجالت بکشند و به دلیل موضع‌گیری‌های کینه‌توزانه، نفرت انگیز، نژادپرستانه و کوته‌بینانه و تحمیل تحریم بر کشور دوست و برادری که همواره در سنگر مردم لبنان بوده و خون بسیاری از فرزندانش را برای حمایت و تقویت حاکمیت این کشور و استقلال و حفظ وحدت آن تقدیم کرده، از دو ملت سوریه و لبنان عذرخواهی کنند».
عطوان با اشاره به شکست آمریکا و ایادی آن در منحرف کردن مسیر مقاومت نوشت: «اگر اتحاد مقاومت و فداکاری‌های حزب الله نبود، دولت اسلامی (داعش)، اکنون به لطف آمریکا بر لبنان حکومت می‌کرد تا مقاومت و سلاح راهبردی آن را در نبردها و جنگ‌های داخلی و فرسایشی مشغول کند. هدف از این امر، منحرف کردن مسیر مقاومت از هدف اصلی و شریف عربی-اسلامی ، یعنی مقابله با اشغالگری اسرائیل بود».
نویسنده با تمجید روحیه بزرگواری دمشق نوشت: «مقامات سوریه امروز، با نظریه “تقابل” و از روی نفرت و انتقام با هیأت لبنانی که به پایتخت سوریه سفر کرد، برخورد نکردند و ده سال تحریم، توهین و تهمت برخی را فراموش و از هیأت لبنانی به ریاست خانم “زینه عکر” معاون نخست‌وزیر، وزیر دفاع و خارجه استقبال کردند و با آن مانند یک هیأت دوست و برادر در بالاترین سطوح رفتار کردند. دمشق بدون تردید، با تمام خواسته‌های این هیأت به نفع منافع مردم لبنان، با همه طیف‌های موجود در آن، بدون هیچ تبعیض نژاد یا قومیتی موافقت کرد. این در حالی بود که رهبری سوریه می‌دانست که این هیأت با چراغ سبز آمریکا، جرات عبور از مرزها و ورود به دمشق را یافته است».
وی نوشت: «رهبری سوریه این گام شرافتمندانه، شجاعانه و حکیمانه را بر اساس موضع عربی و انسانی مبنی بر فرونشاندن خشم و فراتر بودن از انتقام‌جوی و کینه‌توزی که در قلب و سینه طرف مقابل لانه می‌کند، برداشت. دمشق با این اقدام، بی‌اهمیتی، کوچک بودن و شکست سیاست‌های آمریکا و ابزارهای آن در لبنان را آشکار کرد و نقش زیادی در نجات این کشور از بحران حاد دو لبه ایفا کرد. بحرانی که یک لبه آن، سیاسی، نظامی و امنیتی است و لبه دیگر آن معیشتی و انسانی. لذا این مبالغه نیست اگر بگوییم که دمشق مانع آغاز یک جنگ داخلی سنگین شد یا آن را به تعویق انداخت و کلیه صداهای طائفه‌گری و متشنج لبنانی و عوامل نیروهای خارجی را خاموش کرد».
نویسنده در ادامه با کنایه تصریح کرد: «سفیر آمریکا در لبنان، که سرانجام قلبش برای مردم لبنان مهربان و نرم شد، پس از آن‌که گرسنگی به ۸۰ درصد رسید و زندگی در آن به حداقل ممکن رسید، برای یافتن راه نجاتی به سوی اردن و مصر شتافت تا مانع رسیدن نفت‌کش‌های ایرانی حامل گازوئیل، بنزین و سوخت دیزل به لبنان شود. وی این اقدام خود را با تاکیدش بر کمک به مردم لبنان توجیه می‌کند، اما او که [امروز] قانون نژادپرستانه فاشیستی سزار را زیر پا می‌گذارد، کسی است که حتی یک قطره اشک برای همدردی با بیش از بیست میلیون سوری که در محاصره آمریکا و شیوع همه‌گیری کرونا با گرسنگی و مرگ روبرو هستند، نریخت».
عطوان در بخش پایانی این یاداشت نوشت: «از رهبری و دولت سوریه و از سید نصرالله و مدیریت هوشمندانه و مسئولانه او در بحران و گام های شجاعانه وی برای گرفتن کمک از ایران و سوختهای آن، که لحظه‌ای در پاسخگویی و لبیک به این درخواست تردید نکرد، تشکر می‌کنیم. در حالی که اکثر کسانی که کشورها و دولتهای آنها در دریاهای نفت و گاز در خلیج [فارس] غوطه‌ور هستند، برای رفع رنج برادران لبنانی خود از هر طائفه و نژادی در تردید بودند و حتی یک بشکه برای نجات آنها از رنجشان ارسال نکردند».
وی تصریح کرد: «پس از شکست تحقیرآمیز آمریکا در افغانستان، این کشور اکنون با شکست “کوچک و جزئی” از جانب محور مقاومت و مردان آن مواجه است که مقدمه‌ای بر شکست بزرگ آن در عراق ، سوریه و فلسطین است..چیزی به آمدن آن روز نمانده است».
انتهای پیام/م