المپین ایرانی و یک قهرمان‌ساز؛امانوئل آغاسی درگذشت
به گزارش “ورزش سه”، مایک آغاسی روز جمعه و در ساعت ۲۱:۱۷ به وقت محلی در خیابان Nathan Adelson Hospice درگذشت. در واقع روز سه شنبه بود که فرزند او یعنی آندره آغاسی طی پیامی خبر داد که پدرش در ۹۰ سالگی از دنیا رفته است.
امانوئل آغاسی در ایران متولد شد. او در رشته بوکس فعالیت می‌کرد و حتی در المپیک سال های ۱۹۴۸ و ۱۹۵۲ نیز حضور داشت. نهایتا اما او تصمیم به مهاجرت از ایران گرفت و بعد از حضور در آمریکا نام خود را به “مایک” تغییر داد. در سال ۱۹۶۳ ، او به لاس وگاس نقل مکان کرد تا در هتل Tropicana کار کند. آغاسی بلافاصله زمین های غیر فعال تنیس هتل را زنده کرد و آن ها رو مورد توجه قرار داد.
آغاسی و همسرش الیزابت چهار فرزند داشتند: ریتا، فیلیپ، تامی و آندره. مایک پسرش که بعدها به اسطوره دنیای تنیس تبدیل شد را به شکل ویژه ای تمرین می داد و از همان ابتدا مشخص بود که آندره آغاسی آینده بزرگی خواهد داشت. در واقع مایک یک دستگاه یا به عبارتی ماشین تنیس ابداع کرد تا به کمک آن با پسرش تمرین کند؛ ماشینی که “اژدها” شهرت پیدا کرده بود.
مایک روزانه ۵۰۰۰ توپ را با آن دستگاه عجیب و غریب به سمت پسرش پرتاب می کرد و آندره باید با سرعت و قدرت قابل توجهی آن ها را بر می گرداند؛ تمریناتی که بعد از چند سال ثمره داد و آندره آغاسی را به یکی از بزرگان تاریخ تنیس و برنده ۸ باره گرند اسلم تبدیل کرد.
آغاسی در کتاب خاطراتش از این دستگاه پدر با نفرت یاد می‌کند و می‌گوید: ” اژدها من را به شکل مرگباری را مورد هدف قرار می داد و توپ با سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت به سمت من به حرکت در می آمد و صدای غرش آن را متوجه می شدم. من کوچک و درمانده بودم و پدرم این کارها را از روی توجه و احترام انجام نمی داد. او مرا مجبور می‌کرد توپ هایی که مانند هواپیما به سمتم می آمدند را برگردانم. این کار برایم غیر ممکن بود اما مجبور بودم آن را انجام دهم چرا که در غیر این صورت پدرم به من آسیب میزد یا سرم فریاد میکشید.”
مایک به دلیل رفتار خاص و خلق و خوی منحصر به فردش همواره شهره بود. مثلا آندره آغاسی در کتاب زندگینامه خود خاطره جالبی از پدرش نقل کرده و می‌گوید بعد پیروزی اش در مسابقات ویمبلدون ۱۹۹۲ برابر گوران ایوانیشویچ که بعد از پنج ست حاصل شد، پدرش با وجود برد او، از ست هایی که از دست داده انتقاد کرده بود.
آندره آغاسی همچنین در یکی دیگر از خاطرات خود می‌گوید پدرش در لاس وگاس جیم براون، تنیسور، را به رقابت دعوت کرد. در واقع مایک آغاسی به دنبال این بود که پسر ۹ ساله اش را به رقابت با براون بفرستد. براون نیز این مسئله را پذیرفت و گفت: ” من فقط بر سر پول بازی می کنم.”
اما نکته جالب تر جواب مایک آغاسی به براون بود؛ جایی که او گفت: “اگر تو بخواهی می‌توانیم بر سر یک خانه بازی کنیم.”با این وجود براون در جواب گفت که نیازی به خانه ندارد و می تواند بر سر جایزه ای ۱۰ هزار دلاری رقابت کند. بعد از این این اظهارنظر، مایک آغاسی بلافاصله به خانه خود رفته تا پول مورد نظر برای انجام این مسابقه را تهیه کرده و بیاورد. با این حال در این بین فردی برای متوقف کردن این شرط بندی وارد عمل شده و به براون توضیح می‌دهد که آندری آغاسی هرگز یک بچه ۹ ساله عادی نیست و می تواند او را شکست دهد و در نهایت نیز برگزاری این رقابت منتفی شد.
در واقع می توان گفت که مایک آغاسی یک مربی تمام عیار والبته کمی سختگیر برای پسرش بود و به این موضوع اعتقاد داشت. اویک بار در مصاحبه ای جالب با نشریه ایتالیایی لاریپوبلیکا در این باره گفته بود: “حضور پدر در کنار فرزندش بهتر از مربی است.”
گفتنی است به واسطه حضور امانوئل در تیم ملی المپیک ایران در سال ۱۹۴۸ لندن، در زمانی که آندره در اوایل دهه ۱۹۹۰ در تنیس دنیا نامی برای خود دست و پا کرده بود ایرانیان او را به عنوان یک ورزشکار ایرانی تبار دنبال می‌کردند. تبی که به مرور زمان فروکش کرد.آندره در آن زمان در رقابت با پیت سمپراس و مایکل چانگ سه ستاره تازه وارد دنیای تنیس بودند که آینده را از آن خود کردند اما با وجود پوشش رسانه‌ای نسبتا خوب هفته‌نامه‌های آن دوران روی آغاسی از امانوئل بعنوان یک ایرانی و یک ورزشکار و المپین سابق هرگز در مدیای فارسی زبان خبری نبود تا امروز….
یکی از معدود ورزشکاران باقی مانده ای ایران از المپیک ۱۹۴۸ لندن جمعه اخیر درگذشت.