ماموریت ویژه آقافیروز؛ بازگشت تراکتور به اوج
به گزارش “ورزش سه”، تراکتور در حالی لیگ بیست و یکم را آغاز کرده که برخلاف همیشه، با داعیه قهرمانی پا به این لیگ نگذاشته و این برخلاف آن چیزی است که هواداران پرشمار این تیم همواره از تیم خود انتظار دارند.
از زمانی که تراکتور پس از یک فراق چند ساله به سطح اول فوتبال ایران برگشت، این تیم با امید به قهرمانی و یا حداقل کسب سهمیه آسیایی لیگ را شروع می‌کرد. پتانسیل هواداری این باشگاه در کنار دسترسی به منابع مالی مناسب، عاملی برای داعیه دار بودن تراکتور بود اما امسال حتی متعصب‌ترین هوادار این تیم نیز چندان امیدی به مدعی بودن تیمش ندارد.
اوضاع در دو فصل اخیر برای تراکتور خوب پیش نرفته و خصوصی‌سازی نیز نه تنها باعث نشد تا قیدوبندها و سوء کارکردهای مدیریتی برطرف شود بلکه مشکلات بیشتر هم شد و در نهایت تغییرات زیاد کادر فنی و پنجره های بسته نقل و انتقالاتی کاری کرد تا تراکتور به سمت معمولی شدن پیش رود.
فیروز کریمی در این میان شاید مهمترین نقش را در جلوگیری از افتادن تراکتور به ورطه‌ی روزمرگی و معمولی بودن داشته باشد. شرایط این روزهای تراکتور می‌تواند به او اجازه دهد تا در محیطی آرام‌تر و کم‌حاشیه تر نسبت به مربیان قبلی کارش را پیش ببرد. انتظارات از او به اندازه انتظاراتی که از مربیان قبلی می‌رفت نیست و همین شرایط می‌تواند بزرگترین کمک به مردی باشد که نیاز مبرم به احیای برند مربیگری خود در فوتبال ایران دارد.
تراکتور در بازی با استقلال، شمه‌هایی از فوتبال مورد پسند فیروز کریمی را به نمایش گذاشت و امیدواری‌هایی را در دل هوادارانش بوجود آورد. تراکتوری‌ها در سه بازی اول با دو مدعی جدی فتح لیگ بازی کرده‌اند و هر دو بازی را واگذار کرده‌اند اما از آن طرف انتظار می‌رود در بازی‌های بعدی بتوانند خود را برای سرک کشیدن در منطقه بالای جدول آماده کنند.
هر چند بضاعت کریمی از نظر بازیکن در حد یک تیم مدعی نیست و کم‌ستاره ترین تراکتور تاریخ لیگ برتر در اختیار اوست اما نمایش تراکتوری‌ها مقابل استقلال و اصرار به انجام بازی ترکیبی و بازی روی زمین با همین بازیکنان، بخش‌هایی از پتانسیل آزاد نشده این تیم را نشان داد. پتانسیلی که اگر کریمی بتواند با هنر مربیگری و فوت کوزه‌گری‌اش آن را آزاد و بارور کند، چه بسا از دل همین تراکتور کم‌ستاره یک تراکتور مدعی نیز بیرون آید.
شاید مربیگری در تراکتور یکی از آخرین تجربه‌های مربیگری فیروز کریمی در لیگ برتر باشد و چه فرصتی بالاتر از این برای مرد خاص مربیگری فوتبال ایران که هم از لغزش تراکتور همیشه مدعی به سمت معمولی شدن جلوگیری کند و هم خود را برای بار آخر به فوتبال ایران اثبات کند.
حجت شفیعی
یک تراکتور غیرمدعی، چیزی است که به آن در لیگ برتر عادت نداریم. آیا فیروز کریمی می‌تواند از همین تراکتور کم‌ستاره، مدعی بسازد؟