یادداشت: بیایید به اشکان دژاگه حق بدهیم
به گزارش “ورزش سه”، در روزهای پایانی سال ۱۳۹۹ فهرست تیم ملی ایران برای بازی با سوریه در حالی اعلام شد که نام اشکان دژاگه و مسعود شجاعی در آن دیده نمی شد؛ دژاگه و شجاعی در اردوی تیم ملی برای بازی با بوسنی هم در فهرست حضور نداشتند که این موضوع موجب طرح سوال از وحید هاشمیان دستیار ایرانی دراگان اسکوچیچ شد و او بدون اشاره به نام این دو ستاره، از «پوست اندازی» تیم ایران صحبت کرد تا فارغ از کیفیت فنی دو ستاره آن روزهای تیم تراکتور، سن و سال آن ها را دلیل اصلی عدم دعوتشان بداند.
اشکان دژاگه از مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ به فهرست تیم ملی اضافه شد. او ۵۹ بازی ملی انجام داده و ۱۱ گل نیز به ثمر ساند. اشکان در دو جام جهانی برای ایران بازی کرد و در ۳۴ سالگی و در حالی که انتظارش را نداشت به پایان دوران ملی خود رسید؛ اتفاقی که نوع رخ دادنش بیش از خود آن باعث رنجش این ستاره شده است.
دژاگه با حضور در تمامی رده های سنی تیم ملی فوتبال آلمان، پا به پای نسلی رشد کرد که بعدها سلطه ای طولانی در فوتبال جهان و اروپا داشت. او بعد از کسب قهرمانی اروپا با تیم ملی زیر ۲۱ سال آلمان در شرایطی قرار گرفت که باید تیم ملی بزرگسالان خود را از میان ایران و آلمان انتخاب می کرد. اشکان دعوت نخست به تیم ملی در زمان قطبی را نپذیرفت اما کمتر از یک سال بعد توسط کی روش بازهم به تیم ملی دعوت شد و این بار تصمیم به حضور در ایران گرفت؛ او در تاریخ ۸ اسفند ۱۳۹۰ اولین بازی ملی خود برای ایران را انجام داد و با به ثمر رساندن دو گل مقابل قطر، شروعی رویایی داشت.
اشکان بعد از این شروع خوب، یکی از مهره های اصلی تیم ملی طی یک دهه اخیر بود و در دو جام جهانی حضور پیدا کرد؛ اوج کار او در تیم ملی، مقابل آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۴ بود که اگر کمی خوش شانس بود می توانست دروازه نایب قهرمان آن دوره را در مرحله گروهی با یک ضربه سر دیدنی باز کند ولی دروازه بان حریف به طرز شگفت انگیزی توپ او را راهی کرنر کرد. بعد از اینکه اشکان در جام جهانی ۲۰۱۸ فرصت بازی پیدا نکرد، خیلی ها دوره ملی اش را پایان یافته می دانستند ولی او بازگشت توفانی به تیم ملی در جام ملت های آسیا ۲۰۱۹ داشت و تبدیل به کلیدی ترین مهره کی روش در آن مسابقات شد. او جنگنده، پرتلاش و خستگی ناپذیر ظاهر شد تا نشان دهد هنوز برای ادامه راه در تیم ملی از انگیزه کافی برخوردار است. این اوج حرفه ای گری اشکان بود که کمتر از یک سال بعد از اینکه نتوانست جایی در ترکیب تیم ملی در بازی های جام جهانی داشته باشد، در جام ملت ها به میدان رفت.
حذف ناگهانی از تیم ملی اما اتفاقی نبود که دژاگه آن را پیش بینی کند؛ او روز گذشته سکوت چند ماهه خود را شکسته است. اشکان که خیلی اهل مصاحبه و جنجال نیست، روز گذشته در گفت و گویی آنلاین با شبکه ورزش در خصوص پایان دوران ملی اش لب به گلایه گشوده و نحوه کنار گذاشته شدنش را به گونه ای دانست که انتظار آن را نداشت. دژاگه گفت:
“من جا داشتم که هنوز برای تیم ملی بازی کنم. این انگیزه را چند سال پیش داشتم و همیشه باعث افتخارم بود که پیراهن تیم ملی را پوشیده و برای کشورم بازی کنم. من انتظار بازی خداحافظی نداشتم و هیچ گاه این حرف از جانب من مطرح نشده ولی شاید از سوی نفرات دیگری مطرح شده باشد. بازیکنانی بزرگتر از من بازی خداحافظی نداشتند. ولی انتظار داشتم بعد از این همه بازی کردن با جان و دل برای تیم ملی، حداقل با یک تلفن این تصمیم را به من بگویند. همیشه این گونه بوده که یک مربی بیاید و بخواهد تیم را عوض کند و بازیکنان جوانتر را بیاورد. حداقل انتظار من این بود که زنگ زده و بگویند که چنین تصمیمی دارند ولی این اتفاق نیفتاد. حقیقتش را بخواهید از این موضوع کمی دلگیر هستم. ولی بازهم می گویم که خدا را شاکرم که با افتخار ۸ سال برای تیم ملی بازی کردم.”
حقیقت این است که در فوتبال ایران هیچ پروتکلی در برخورد با مسائلی مثل این وجود ندارد و اغلب ، اشخاص هستند که در دوره ریاست و مدیریت روش خاص خود را برای این کار انتخاب می‌کنند که فدراسیون مستقر قبلی ترجیح داده از کنار موضوع بگذرد . اما ستاره ای در حد و اندازه های اشکان دژاگه با کلی بازی خاطرانگیز برای تیم ملی و سابقه بازی در تیم های مطرح فوتبال اروپا قطعا می توانست با حالتی منطقی تر و حرفه ای تر از تیم ملی کنار گذاشته شود؛اگرچه نباید از یاد ببریم که او بعد از دعوت نشدن به تیم ملی واکنش ناشایستی در اینستاگرام به نمایش گذاشت.
به هرجال اشکان دژاگه باید بداند که هواداران فوتبال ایران هیچ گاه خاطرات و زحمات او را فراموش نخواهند کرد و البته همین امروز هم برای قدردانی و تشکر از او دیر نیست؛اتفاقی که می‌تواند از سمت رییس یا دبیر فدراسیون یا سرمربی تیم ملی رخ بدهد.
سعید عبدی
گلایه شب گذشته اشکان دژاگه از نحوه پایان یافتن دوران ملی اش، منطقی و تامل برانگیز بود.