عکس سیدجلال را به دیوار رختکن بکوبید!
به گزارش ورزش سه، دو گل خورده در چهار بازی آمار بدی برای یک خط دفاعی نیست اما نه برای خط دفاعی پرسپولیس. خط دفاعی‌ای که در این چهار بازی اخیر پرسپولیس، کاپیتانش را در اختیار نداشته. کاپیتانی چهل ساله که اگرچه در حضور او نیز پرسپولیس روند گل نخوردن و ثبت کلین‌شیت را به خوبی فصل‌های قبل حفظ نکرد اما مشخص است که در غیاب سیدجلال فراتر از مسائل فنی، مسئولیت‌پذیری بازیکنان در زمین به خوبی قبل نیست.
سیدجلال بهترین نماد برای پرسپولیسی است که پنج بار پیاپی قهرمان لیگ شد. پرسپولیسی سخت‌کوش و از آن مهمتر جدی. جدیت همان فاکتور مهمی است که باعث شد پرسپولیس حتی اگر در بازی‌های رودررو با رقبای اصلی خود پیروز از میدان خارج نشود اما در بازی‌های ساده‌تر هم نسبت به همان رقبا امتیاز کمتری از دست بدهد. در این پنج سال، سهل‌انگاری در نوع بازی و در ایفای وظایف در همه‌ی دقایق بازی‌ها کمتر از سوی بازیکنان پرسپولیس دیده می‌شد و سیدجلال حسینی از این نظر بهترین و الگوی کاملی برای بازیکنان تیمش بوده است.
سیدجلال نماد بارز یک انسان همیشه در حال مبارزه است. کمتر کسی از او عافیت‌طلبی و راحت‌طلبی دیده است. همیشه سخت‌تر از هر بازیکنی در تیمش تلاش کرده و کمتر از هر بازیکن دیگری خوشحالی کرده است. کاپیتان عادت به حضور در شادی های جمعی ندارد. نه وقتی همه دور گلزن تیم جمع می شوند خبری از کاپیتان است و نه آن زمان که همه روبروی تماشاگران می ایستادند تا ایسلندی شادی کنند. او شادی اش را در عقب زمین انجام می دهد؛ آن هم در تنهایی خود. پس از چند سال که بازوبند کاپیتانی پرسپولیس بین بازیکنان نه چندان بزرگ و پرستیژ دار می چرخید، پرسپولیس صاحب یک کاپیتان با پرستیژ شد. در روزهایی که اتحاد و جنگندگی بازیکنان پرسپولیس غبطه برانگیز شده بود او یکی از نقش‌های اصلی را در پدید آمدن این وضعیت داشت. اوست که می‌تواند با یک تشر همبازی خاطی اش را سر جایش بنشاند و یا با یک پست اینستاگرامی به همبازی اش روحیه دهد. کاپیتان در شادی های جمعی حضور کمرنگی دارد اما در وقت مصائب و دشواری ها و در جایی که لازم می بیند از حق تیمش دفاع کند حضورش پر رنگ و تاثیرگذار است.
این چهره مصمم و سختگیر بخشی از کیفیت هدایت پرسپولیس برای کسب پنج عنوان متوالی است
حالا پرسپولیس باید به تدریج و به جبر بالا رفتن سن کاپیتانش خود را برای روزهای بدون او آماده کند. اما نداشتن سیدجلال تنها به معنای نداشتن یک مدافع سرسخت نیست، نبود او می‌تواند روح تیمی پرسپولیس را هم دستخوش تغییر کند. این یک موضوع آماری و تحلیلی نیست که بتوان ثابت کرد در حضور سیدجلال در زمین، پرسپولیس مقاوم‌تر و جنگنده‌تر است و بازیکنانش کمتر دچار سهل‌انگاری می‌شوند اما بسیاری به طرزی شهودی به آن اعتقاد دارند که در حضور سیدجلال پرسپولیس سختگیرانه‌تر بازی می‌کند و مسئولیت‌شناسی بازیکنانش بیشتر است. این تاثیر را هم تنها به یک تشر و داد و فریاد در زمین نمی‌توان تقلیل داد بلکه انگار همین که سیدجلال با آن شخصیت حرفهای و با آن چهره‌ی مصمم پیش از دیگران وارد زمین می‌شود و همین که او با جدیت برای هر توپی روی هوا می‌پرد و از نزدیک کردن خود به بازیکن صاحب توپی که گاه بیست سال از او جوان‌تر است ابا ندارد، تاثیرش را بر ناخوداگاه و بر روحیه جنگندگی بازیکنان دیگر می‌گذارد. نیازی نیست تا او با فریاد و با زدن حرفهای انگیزشی بازیکنانش را متحد کند اما مسئولیت‌پذیری او و جنگندگی‌اش در چهل سالگی و اینکه به دنبال مخفی کردن خود در زمین و پرهیز از درگیر شدن نیست خود بهترین محرک و انگیزه برای بازیکنان دیگر است.
بازی پرسپولیس و نساجی در لیگ نوزدهم و زمانی که کالدرون به دلایل فنی سیدجلال را نیمکت‌نشین کرده بود بهترین مثال برای آن کاریزمایی است که سیدجلال دارد و تاثیری که او بر روح تیمی پرسپولیس می‌گذارد. کاپیتانی که همه منتظر غرولندش به خاطر چند هفته نیمکت‌نشینی بودند در چند دقیقه پایانی به زمین آمد تا از تنها گل پرسپولیس دفاع کند. کاپیتانی که درچند دقیقه حضورش در زمین در نقش هافبک دفاعی، بی‌امان در جلوی دفاع دوید و بی‌توجه به جایگاهش هر چه داشت برای حفظ نتیجه رو کرد. چه بسا بتوان گفت که همین چند دقیقه بازی و تاثیرش بر ذهنیت بازیکنان دیگر، یکی از عوامل قهرمانی پرسپولیس در پایان فصل بود. این همان نقش و تاثیری است که سیدجلال را به این جایگاه رسانده و این روزها که او در زمین حاضر نیست چه بسا پرسپولیس بیش از آنکه از هنر دفاع کردن او محروم شده از تاثیر روانی‌اش بر بازیکنان داخل زمین محروم شده و این روزهای پس از سید را برای پرسپولیس سخت می‌کند.
حجت شفیعی
روزهای پس از کاپیتان برای پرسپولیس روزهای ساده‌ای نخواهد بود. سیدجلال برای پرسپولیس فراتر از یک مدافع سرسخت است.