کارگردان فیلم «بی مادر»: فیلم فلسفی و روانشناسی نساخته‌ام
به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «بی مادر» با حضور عوامل فیلم در سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
سیدمرتضی فاطمی کارگردان «بی مادر» گفت: کتابی می‌خواندم و بچه‌ای را تصور کردم که بچه‌ای بین دو مادر قرار میگرید، یکی مادر خونی و دیگری مادری که او را همه‌جور بزرگ کرده‌است. نام فیلم هم بر اساس سکانس آخر انتخاب شده است.
فاطمی که فیلمنامه را نوشته است، اظهار داشت: من قصد نداشتم روی موضوع رحم اجاره‌ای» تمرکز کنم و سعی داشتم از انسان‌ها یک پرسشگری کنیم که اگر جای شخصیت‌ها باشند، چه واکنشی خواهند داشت.
فاطمی گفت: سینما و فلسفه یک نقطه مشترک دارند و آن «خودپرسشگری» است. سوالی ایجاد می‌شود که پاسخ دشواری دارد. البته تلاش نکردم فیلم فلسفی یا روانشناسی بسازم.
وی درباره اینکه آیا شخصیت امیرعلی به دکتر نریمان در «بدون تاریخ بدون امضا» شبهات دارد، گفت: خیر. جهان شخصی امیر آقایی به دکتر امیرعلی موذن قصه ما شبیه است و به همین دلیل انتخاب شد.
فاطمی درباره انتخاب بازیگر کودک فیلم گفت: امیررضا جوکار یک کودک ۵ ساله بود و ما آنقدر در فیلم همدل بودیم، موجب شد که امیررضا در این سن بدرخشد.
کارگردان «بی مادر» درباره آهنگسازی فیلم گفت: بامداد افشار قبل‌تر با آقای مصباح (تهیه‌کننده فیلم) کار کرده بود و موسیقی «بی مادر» را از یک لالایی هراتی الهام گرفتیم.
محمدرضا مصباح یکی از تهیه‌کنندگان فیلم گفت: اصلاحات مختصری در فیلم انجام شد. برای اکران هم ممکن است فیلم به یک تدوین تمیزتر برسد. البته فیلم از نظر من اشکالات چندانی ندارد.
وی در پاسخ به اینکه آیا فیلم «بی مادر» در راستای سیاست فرزندآوری است، گفت: ما فیلمساز مستقل هستیم و کاری به سیاست‌های دولت نداریم.
علی اوجی دیگر تهیه‌کننده فیلم گفت: مدیرتولید نقش مهمی در فیلم دارد و کاش در نشست خبری هم جایی برای مدیران تولید درنظر گرفته شود.
وی افزود: تشکر ویژه‌ای از خانم حجار دارم، چون در شرایطی به فیلم پیوستند که وقت اندکی داشتیم و بزرگوارانه با ما همکاری کردند.
* روح مادرانه در تمام زنان دمیده شده است
پردیس پورعابدینی هم پیرامون نقش خود در فیلم گفت: شخصیت مهروز «بی مادر» از خودم خیلی دور بود اما اگر دردهای جامعه را ببینیم، راحت می‌توان با مادرانی که در جامعه با چنگ و دندان فرزندانشان را بزرگ می‌کنند. من هم سعی کردم همدردی کنم.
وی سکانس پایانی فیلم را دشوار توصیف کرد و گفت با اینکه تابحال مادر نشده‌ام اما فکر می‌کنم روح مادرانه در تمام زنان دمیده شده است و آن را درک می‌کنیم. هنگامی که سکانس را می‌خواستیم فیلمبرداری کنیم، آقای فاطمی یک موسیقی لالایی پخش شد و من با آن گریه کردم.
پژمان جمشیدی هم در پاسخ به انتقادی مبنی بر تکراری بودن نقشش گفت: من سینما را حرفه‌ای نگاه نمی‌کنم و نقشی را که دوست دارم، بازی می‌کنم. کاری ندارم که قبلا شبیه آن را در سینمای ایران داشته‌ایم یا نه. مثل خیلی از کارهایی که دوست داشتم و انجام دادم.
پژمان جمشیدی هم در پاسخ به انتقادی مبنی بر تکراری بودن نقشش گفت: من سینما را حرفه‌ای نگاه نمی‌کنم و نقشی را که دوست دارم، بازی می‌کنم. کاری ندارم که قبلا شبیه آن را در سینمای ایران داشته‌ایم یا نه. مثل خیلی از کارهایی که دوست داشتم و انجام دادم.
جمشیدی گفت: هنوز زود است به دریافت سیمرغ فکر کرد، چون باید بازی بقیه دوستان را هم دید. اما قسم میخورم هر کسی سیمرغ بگیرد، خوشحال می‌شوم.
فیلمبردار درباره نگاه اکثر بازیگران به افق گفت: نامش افق نیست، «لوکروم» است که بسته به موقعیت، نوع باز یا بسته آن استفاده می‌شود.
انتهای پیام/