با تور مجازی از شانگهای چین بازدید کنید
شانگهای، بزرگ‌ترین شهر چین، مشهور به جنگل آسمان‌خراش‌ها، شهری پرزرق‌وبرق و دیدنی، لبریز از تاریخ و فرهنگ و هنر و مدرنیته است که می‌تواند برای هر گردشگری جذاب باشد.
نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۰۴/۷ منتشر شده و در تاریخ ۱۴۰۰/۱۲/۲۵ توسط پوریا محمدی پیوند به‌روزرسانی شده است.
شانگهای از معدود شهرهای دنیا است که به رکوردهای متعدد خود می‌بالد؛ اینجا نه‌تنها بزرگ‌ترین شهر چین به شمار می‌رود، بلکه پرجمعیت‌ترین کلان‌شهر دنیا و بزرگ‌ترین بندر کره زمین نیز محسوب می‌شود. شانگهای از دوران باستان مسکونی بوده و مردم از راه کشاورزی، ماهیگیری و تولید نمک ارتزاق می‌کردند. زمین‌ها از نسلی به نسلی دیگر منتقل می‌شدند تااینکه در سال ۷۵۱ به این روستای ماهیگیری، جایگاهی رسمی اعطا شد. قرن‌ها تاریخ این شهر، دوران جنگ و صلح را به‌خود دیده است؛ شانگهای مورد حمله و بمباران قرار گرفت و سپس قدرت‌های جدید مجدداً آن را بازسازی کردند. در سال ۱۹۹۲ بود که شانگهای وارد فاز توسعه‌ای سریعی شد که همین موضوع، آن را به یکی از شهرهای پیشرو در کشور و سپس دنیا تبدیل کرد. در حال حاضر، این شهر یکی از مراکز مالی بزرگ دنیا، قطب تمهیدات سیاسی چین و در عینِ حال مهد سینما و تئاتر مدرن چینی است. با کجارو همراه شوید تا در سفری مجازی به بازدید از این شهر بپردازیم.
تور مجازی شانگهای
با وجود معابد باستانی متعدد و خانه‌های دوطرف خیابان‌ها که قدمت‌شان به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد، اولین نماد واقعی شانگهای را می‌توان چشم‌انداز شهری آن قلمداد کرد. سازه‌های مدرن آن از معماری منحصربه‌فردی برخوردارند و شکل طبقه‌های بالای آن‌ها شبیه به بشقاب پرنده است. یکی از شگفت‌آورترین آثار شانگهای، پل عابرپیاده‌ی گردی است که در سال ۲۰۱۲ در منطقه‌ی پودانگ ساخته شد. اگر از پله یا آسانسور استفاده کنید، می‌توانید به ارتفاع ۶ متری بروید تا به بخش عابرپیاده پل برسید، این بخش به‌حدی عریض است که تا ۱۵ نفر می‌توانند کنار هم روی این پل حرکت کنند. هنگام غروب، این پل نورپردازی خیره‌کننده‌ای دارد.
یکی دیگر از جاذبه‌های مهم شانگهای را می‌توان بوند (Bund) دانست، در این منطقه‌ی ساحلی ۱٫۵ کیلومتری، ۵۲ ساختمان باسبک‌های مختلفی از گوتیک تا آرت دکو به‌چشم می‌خورد. به همین دلیل به این منطقه «موزه‌ی معماری دنیا» نیز گفته می‌شود. از سال ۲۰۰۳ نیز آسمان‌خراش آرورا پلازا (Aurora Plaza) به‌ارتفاع ۱۸۵ متر در سمت مقابل رودخانه این منطقه ساخته شد. هنگام شب، این ساختمان به صفحه بسیار بزرگی برای پخش ویدئوهای مختلف (از تبلیغات تا گزارش‌های خبری) تبدیل می‌شود که امکان تماشای آن از پیاده‌روی تفریحی بوند وجود دارد.
بیش از ۸۰ ساختمان با ارتفاع بالاتر از ۱۷۰ متر در شانگهای ساخته شده است. معروف‌ترین آسمان‌خراشی که در همه عکس‌های گرفته‌شده از شانگهای خودنمایی می‌کند، مرکز مالی جهانی شانگهای با ارتفاع ۴۹۲ متر است. در بالای آن دریچه ذوزنقه عجیب‌وغریبی گذاشته شده است تا مقاومت هوا را کاهش دهند. این دریچه در ابتدا به‌شکل دایره بود؛ اما برخی آن را به خورشید روی پرچم ژاپن نسبت دادند و در نتیجه شکل آن تغییر یافت تا شبیه به یک دربازکن غول‌پیکر به‌نظر برسد. در حال حاضر، این سازه مرتفع‌ترین ساختمان شهر است، هرچند شاید آسمان‌خراش دیگری که قرار است با ارتفاع ۶۳۲ متر در منطقه پودانگ چین ساخته شود، شهرت آن را تحت‌الشعاع قرار دهد.
جاذبه‌های متعددی در شانگهای وجود دارد، در این شهر تمدن مدرنیته با سنت‌های قدیمی درهم آمیخته‌اند، پارک‌های مدرن در احاطه شیشه و بتن هستند و…. باتماشای تصاویر پانورامای این شهر می‌توانید از مناظر خارق‌العاده آن نهایت لذت را ببرید. در ادامه، تجربیات و عکس‌هایی که دو عکاس بنام‌های دیمیتری مویسینکو و استانیسلاو سدو از شهر بزرگ و مدرن شانگهای گرفته‌اند را مرور می‌کنیم.
اولین روز در شانگهای
از اولین لحظات حضورم در شانگهای، احساس می‌کردم که ساختمان‌های بی‌شماری مرا احاطه کرده‌اند. منطقه‌ای که در آن اقامت داشتیم، مثل تپه مورچه‌ها بود و علاوه بر ازدحام جمعیت، شاهد ترافیک سنگین و اسکوترهایی که در همه‌جا حتی پیاده‌روها به‌چشم می‌خوردند، نیز بودیم. از شدت خستگی به رختخواب رفتیم و تا ساعت چهار بعدازظهر به‌وقت محلی از خواب بیدار نشدیم. هوای شهر مه‌آلود بود و نمی‌دانستیم که آیا علت آن به آلودگی هوا مربوط می‌شود یا هوای ابری. هنگام غروب باز هم وضعیت هوا به‌همین منوال بود، درهرصورت باید برای عکاسی می‌رفتیم. تازه وارد خیابان شده بودیم که اولین مشکل جلوی پایمان سبز شد، راننده تاکسی‌ای که در نزدیکی هتل ما قرار داشت، نمی‌فهمید که مقصد ما کجاست یا وانمود می‌کرد که حرف ما را متوجه نمی‌شود. در نهایت مجبور شدیم که پای پیاده به مسیر خود ادامه دهیم.
از سه یا چهار خیابان عبور کرده بودیم که فهمیدیم تا قبل از غروب آفتاب نمی‌توانیم به مقصد موردنظر برسیم. دیما، یک تاکسی گرفت و به‌این‌ترتیب، سفری سریع و ارزان به مقصد داشتیم. میدان کوچکی را انتخاب و وسایل خود را باز کرده و هلی‌کوپتر را راه انداختیم. دیما پیشنهاد کرد که از غروب و شب منطقه بسیار شلوغ و مملو از گل اطراف برج تلویزیون، عکاسی کنیم. ترافیک سنگینی در این منطقه وجود داشت و پلی این میدان را احاطه کرده بود که مردم محلی و گردشگران از آن عبور می‌کردند. مردم بسیاری در اینجا حضور داشتند و از آنجاکه نمی‌توانستیم در آن ساعت، مکان بهتری را پیدا کنیم، هلی‌کوپتر را راه انداختیم. هوا به سرعت تاریک می‌شد، هلی‌کوپتر به آسمان شانگهای پرواز کرد و دیما مرتب می‌گفت که برج تلویزیون در فریم دوربین جا نمی‌شود. لحظات بسیار مهمی بود؛ زیرا نه‌تنها هلی‌کوپتر را بالای سرمان به‌پرواز درآورده بودیم، بلکه فاصله آن تا زمین بیشتر از ۲۰۰ متر بود. تا اینکه دیما گفت که همه‌چیز درست پیش‌رفته است. پرواز در ارتفاع ۲۷۰ متری انجام شد و این موضوع برای یک پرواز شبانه بسیار فوق‌العاده و نفس‌گیر بود!
اینجا بود که فهمیدم، عکاسی از جاهای دیدنی شانگهای باکمک هلی‌کوپتر کنترل از راه دور بسیار دشوار است. ساختمان‌های بسیار بلندی در این شهر وجود دارد که ارتفاع برخی از آن‌ها بیشتر از ۴۰۰ متر است. بااین‌حال مردم محلی رفتار دوستانه‌ای دارند و به‌نظر می‌رسید به فعالیت ما علاقه داشتند و حتی چند عکس نیز با ما گرفتند. پلیس هیچ مشکلی برای ما درست نکرد و همه چیز به‌خوبی پیش رفت.
دومین روز در شانگهای
ما که از موفقیت روز گذشته (پرواز در ارتفاع بالا) بسیار خوشحال بودیم، تصمیم گرفتیم که استانداردهایمان را بالاتر ببریم و هلی‌کوپتر را از وسط پارک کوچکی به‌پرواز درآوریم که دورتادورش را ساختمان‌های بسیار بلند احاطه کرده‌اند؛ اما یک نیروی نگهبانی به‌سمت ما آمد و دستور به توقف فعالیت‌مان داد. درابتدا وانمود کردیم که حرف او را نمی‌فهمیم، سپس تصاویر را به او نشان داده و توضیح دادیم که هدف‌مان فقط گرفتن چند عکس از شهر است، ناگهان دیما متوجه تعدادی هلی‌کوپتر کنترل از راه دور در داخل یکی از کیوسک‌های همان نزدیکی شد. به پنجره کیوسک نزدیک شد و به هلی‌کوپترها اشاره کرد تا مأمور متوجه شود که آن‌ها نیز می‌خواهند مشابه همان هلی‌کوپترها را به آسمان بفرستند. مأمور ظاهراً این موضوع را فهمید و از طریق فرستنده رادیویی با شخص دیگری مشورت کرد و به ما اجازه داد. من به او اشاره کردم که از محل پرواز هلی‌کوپتر فاصله بگیرد. او نیز دلش طاقت نیاورد و به سایر افرادی که برای تماشا آمده بودند، ملحق شد. سپس به‌سمت پارک حرکت کردیم و به‌قدری تند راه می‌رفتیم که از دیما پرسیدم، الان به‌کجا می‌دویم؟ او گفت:
زمان نداریم! هوا به‌زودی تاریک می‌شود و من به‌سختی می‌توانم چیزی را ببینم!
به دیما گفتم، می‌خواهی عینک آفتابی‌ات را دربیاوری؟
مقاله مرتبطتور مجازی: برازیلیا؛ پایتخت برزیل
دومین شب پرواز هلی‌کوپتر در ارتفاع ۳۰۰ متری بالای زمین انجام شد که یک رکورد جدید به‌حساب می‌آمد. به‌طورکلی، چینی‌های مثل بچه‌ها کنجکاو هستند. هرزمانی‌که تصمیم به پرواز هلی‌کوپتر می‌گرفتیم، جمعیت کوچکی دور ما جمع می‌شد؛ اما اگر از آن‌ها نمی‌خواستیم که از سر راه‌مان کنار بروند، خود را به مانیتور می‌رساندند تا نگاهی به آن بیندازند. آن روز اتفاق جالبی نیفتاد. اقامت‌مان در شانگهای روبه پایان بود، اما ظاهراً توانستیم از جالب‌ترین مکان‌های مرکز شهر عکس بگیریم و حس‌وحال کلان‌شهری فوق‌مدرن را نشان دهیم.
گالری عکس‌های شانگهای، چین: 
گالری عکس‌های شانگهای، چین