با تور مجازی به دشتهای آلتای در روسیه سفر کنید
آلتای یکی از سرزمین‌های شرقی روسیه است که طبیعت بکر و تماشایی آن، شگفتی همگان را برمی‌انگیزد. با تور مجازی به دشتهای آلتای سفر کنید.
نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۹/۰۵/۲۵ منتشر شده و در تاریخ ۱۴۰۱/۱۱/۲۲ به‌روزرسانی شده است.
«آلتای» (Altai) سرزمین رویاها در روسیه است. طبیعت این منطقه به‌دلیل حضور اندک انسان‌ها، بکر و دست‌نخورده باقی مانده است. تلألو رنگ‌های روشن آلتای در تلاقی دشت، کوهستان، رود، دریاچه و یخچال‌های طبیعی، بسیار اعجاب‌انگیز است. بار دیگر از قاب تصویر و با تور مجازی، پای در چشم‌اندازهای این خطه افسانه‌ای می‌گذاریم و از دو دشت پهناور سرزمین آلتای، یعنی «چویا» (Chuya) و «کورای» (Kuray) که در میان دو رشته‌کوه تماشایی واقع شده‌اند، پرده برمی‌داریم . همراه ما باشید.
چویا و کارای در روسیه، در واقع یک دشت وسیع و بی‌نظیر هستند که توسط «رود چویا» و شاخه‌هایش، به دو دشت دیدنی تقسیم شده‌اند و هرکدام ویژگی‌هایی متفاوت دارد. بزرگراه معروف چویا که آن را با نام «چویسکی تراکت» نیز می‌شناسند، با ۹۶۸ کیلومتر طول از هردو دشت پهناور آلتای می‌گذرد. چویا و کورای، در ارتفاع ۱۹۰۰ تا ۱۶۰۰ متری از سطح دریا واقع شده‌اند و این موضوع، باعث به‌وجود آمدن اقلیمی قاره‌ای و خشک در این ناحیه شده است. دمای زمستان در دشتهای آلتای می‌تواند به منفی ۳۰ درجه سانتی‌گراد برسد. هرچند سابقه ثبت دمایی تا منفی ۶۰ درجه سانتی‌گراد نیز وجود دارد. ازاین‌رو، خاک منجمد در این نواحی حدود ۹۰ سانتی‌‌متر عمق دارد و تنها ۶۵ روز در سال وجود دارد که این منطقه رنگی از برف و سرما را به خود نمی‌بیند.
دشتهای آلتای روسیه، مملو از آثار باستانی است
در هر دو حوزه رودخانه چویا، آثار باستانی از دوران پارینه‌سنگی، عصر آهن و دوران ترک‌ها به چشم می‌خورد. دشت چویا در سمت چپ رودخانه، دربرگیرنده پوشش گیاهی نیمه‌بیابانی، گورستان‌های قدیمی، سنگ‌نگاره‌‌های کهن و بقایایی از یک سیستم آبیاری باستانی است. در حالی که دشت کورای در سمت راست رودخانه، با طبیعت خاص خود به بیابان شبیه‌تر است. هر دو دشت کاملا پست و هموار به‌نظر می‌رسند؛ اما در دوردست به کوه‌هایی منتهی می‌شوند که حوزه رودخانه را در بر گرفته‌اند. دشت کورای، زیستگاه جانورانی چون روباه، خرگوش و تعداد محدودی از پرندگان محسوب می‌شود؛ در حالی که در دشت چویا، گربه‌های پالاس، سیاه‌گوش‌ها، گرگ‌ها، موش‌های دوپا، گورکن‌ها و شاهین‌ها را در دل خود جای داده است.
ما بین رود چویا و رشته‌کوه شمالی آن، سرزمینی فوق‌العاده به نام «یوشتیکل» (Yoshtykel) وجود دارد که دو دریاچه به‌وجود آمده از یخچال‌های طبیعی را در برمی‌گیرد. یکی از این دریاچه‌ها، «کاراکول» نام دارد که به‌دلیل غروب‌های خود مشهور است. این منطقه محضربه‌فرد، زیستگاه خرس قهوه‌ای نیز محسوب می‌شود. کاراکول در شمال غربی منطقه واقع شده است و به‌گونه‌ای، از چشم‌ها پنهان است. به همین دلیل است که کاشفان این دریاچه، نام «دریاچه تنها» را برآن نهاده‌اند. این دریاچه با ظاهری ذوزنقه‌ای شکل، ۷۰۰ متر طول و ۵۰۰ متر عرض دارد و عمق آن به ۲.۵ متر می‌رسد.
ظاهر کاراکول به‌گونه‌ای است که انگار به جنوب اشاره دارد. ضلع شمالی دریاچه کاراکول را کوه‌هایی تماشایی احاطه کرده‌اند که یخچال «میلی آکترو» نیز در میان این‌کوه‌ها قرار دارد. این یخچال طبیعی، با بیش از سه کیلومتر طول، در ارتفاع ۳,۲۰۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است. از کوه‌پایه‌های چویا، رودخانه‌ای جریان دارد که برخلاف دیگر نقاط آلتای، قابل دسترس بوده و منطقه‌ای توریستی و پرطرف‌دار پدید آورده است که از جاهای دیدنی روسیه به شمار می‌آید. علاوه بر تیم امداد و نجات، یک ایستگاه هواشناسی مربوط به دانشگاه «تومسک» روسیه نیز آنجا حضور دارد که در تابستان و زمستان فعال است.
از دیگر جاذبه‌های چویا، می‌توان به دریاچه «گیزرنوی» اشاره کرد که با تنها ۵۰۰ متر مربع، دریاچه‌ای کوچک محسوب می‌شود. گیزرنوی تنها دریاچه غیریخ‌زده منطقه است و دلیل آن، چشمه‌های جوشانی است که کف آن وجود دارد. آب این دریاچه بسیار پاک و به رنگ فیروزه‌ای است. با استفاده از پنجره‌ای که در ابتدای این مطلب تعبیه شده است، می‌توانید به دشتهای بی‌نظیر آلتای سفر کنید و از طبیعت بکر و روح‌نواز آن لذت ببرید. کجارو روزانه مطالب مختلفی را با محوریت تورهای مجازی و سفرهای تصویری به اشتراک می‌گذارد. اگر به این دست از مطالب علاقه‌مندید، بازدید روزانه را از کجارو فراموش نکنید.