دشت های ایران، مقاصدی جذاب برای طبیعت‌گردی در بهار
دشت های ایران پهنه‌های وسیع، زیبا و گردشگرپذیری هستند که هرکدام بآ ویژگی‌های خاص خود به یکی از جاذبه‌های طبیعی منطقه تبدیل شده‌اند.
مناظر و جاذبه‌های طبیعی متعددی در دل طبیعت پنهان شده‌اند. «دشت» یکی از پهنه‌های طبیعی کره زمین است که انواع مختلف و منحصربه‌فردی دارد. برای رسیدن به این جاذبه‌های طبیعی گاهی باید مسیرهای کوهستانی را طی کرد یا راهی کویر شد؛ دسترسی به برخی ساده و دسترسی به تعدادی بسیار دشوار و زمان‌بر است. دشت‌های ایران نیز هرکدام ویژگی خود را دارند و در موقعیت خاصی قرار گرفته‌اند؛ برخی بکرتر و دست‌نیافتی‌تر هستند و برخی به جهت مسیر دسترسی آسان، از گردشگران بیشتری میزبانی می‌کنند.
با دشت های ایران آشنا شوید:زیباترین دشت های ایرانوسیع ترین دشت های ایرانحاصلخیزترین دشت های ایرانزیباترین دشت های ایراندشت هویج؛ استان تهرانآدرس: شهرستان شمیرانات، شهر لواسان، روستای افجه (مشاهده روی نقشه)ارتفاع از سطح آب‌های آزاد: حدود ۲,۴۰۰ مترسطح سختی مسیر دسترسی: نسبتا آسان (دو از ۶)، مسیر دسترسی مناسب برای با خودرو آفرود و نیسان از روستا تا دشتنیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، کمپ، طبیعت‌گردی، کوهنوردیدیدنی‌های اطراف: آبشار افجه (پسچوبک)، دشت هفت برگ، دره افجه، دشت سبوستان، قله ساکا، آبشار چرندامکانات اقامتی: کمپ، اقامتگاه بومگردی دشتهبهترین زمان بازدید: بهار، پاییز، زمستان
منبع عکس: اینستاگرام minaviolet / عکاس: مینا جعفریان
دشت هویج یا «گرچال» منطقه‌ای وسیع و زیبا در البرز مرکزی، شمال شرق شهر تهران و بالادست روستای افجه است. این دشت حدود ۲,۴۰۰ متر از سطح آب‌های آزاد ارتفاع دارد. در گذشته کشت هویج در این پهنه طبیعی خوشآبوهوا رونق داشت و وجه تسمیه نام‌گذاری دشت هویج همین موضوع است. امروزه کشاورزان اهل افجه محصولات مختلفی در دشت می‌کارند و باغ‌های گیلاس متعددی در آن وجود دارد. بسیاری از گردشگران طبیعت دوست پیک‌نیک در دشت هویج را به‌عنوان تفریحی یک‌روزه قلمداد می‌کنند و کوهنوردان حرفهای آن را مبدا یا نقطه شروع برای صعود به قلل «ساکا»، «آتش کوه»، «ریزان» و «پرسون» می‌دانند.
میش، قوچ، بز وحشی، روباه، کفتار، سمور، بلدرچین، سهره، باز، عقاب، دارکوب، بلبل و کبک از جمله گونه‌های جانوری هستند که در دشت هویج زندگی می‌کنند. گیاهانی چون سماق، اورس، بادام وحشی، چنار، آویشن، گلپر، ریواس، خاکشیر و قارچ در این پهنه طبیعی می‌رویند.
منبع عکس: اینستاگرام minaviolet / عکاس: مینا جعفریان
دشت هویج تابستان‌های گرمی دارد. دسترسی به این جاذبه طبیعی نسبتا ساده است و مکانی مناسب برای طبیعت گردی با خانواده محسوب می‌شود. برای رسیدن به دشت هویج وارد اتوبان لشگرک شوید، مسیر مستقیم را ادامه دهید و بعد از میدان بسیج به چپ بپیچید تا به روستای افجه برسید. خودرو خود را در روستا پارک کنید. جاده خاکی شمال شرق روستا مسیر پیاده‌روی تا دشت هویج است. در این گلگشت از کنار چشمه آب افجه و آبشار افجه می‌گذرید و پس از حدود یک ساعت به دشت هویج می‌رسید. در دشت هویج امکانات رفاهی خاصی وجود ندارد و گردشگران باید مایحتاج خود را در مسیر و از روستا تهیه کنند. امکان کمپ و شب‌مانی در دشت وجود دارد؛ همچنین چند واحد اقامتی و یک رستوران در میانه مسیر روستا تا دشت فعال هستند.
دشت هلن؛ استان چهارمحال و بختیاریمنطقه حفاظت‌شدهآدرس: شهرستان اردل، روستای شیاسی (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۴۰,۰۰۰ هکتارسطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردی، کوهنوردی، جنگل‌نوردی، سرسره آبی، رفتنینگ، فایق سواری( پارویی و رکابی)، شاتل، بنانا، اسب‌سوایدیدنی‌های اطراف: دره عشق، آبشار دره عشق، امامزاده امیر خالق (ع)، امامزاده جعفر سر تنگ (ع)امکانات اقامتی: کمپ شخصی، مجموعه‌های گردشگری هلن و طمماسبیبهترین زمان بازدید: بهار، تابستان
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: محمد علی بانی مسانی
استان چهارمحال و بختیاری (مشهور به بام ایران) در فلات مرکزی ایران قرار دارد. طبیعت مسحورکننده و زیبای این استان آن را به یکی از مقاصد گردشگری تبدیل کرده است. دشت هلن با حدود ۴۰,۰۰۰ هکتار وسعت در پیچ‌وخم راه‌های کوهستانی چهارمحال و بختیاری قرار دارد. این پهنه طبیعی تا اواخر دهه ۷۰ هجری شمسی به‌عنوان منطقه آزاد شناخته می‌شد؛ ولی در سال ۱۳۸۰ به جهت خرابی‌ها و تهدیدات انسانی به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده هلن معرفی شد و از سال ۱۳۸۹ نیز تحت نظر اداره منابع طبیعی استان قرار گرفت. منطقه حفاظت‌شده هلن مجموعه‌ای از دره‌ها، دشت‌ها، ارتفاعات، رودخانه‌ها و روستاها را در برمی‌گیرد و محل زندگی عشایر منطقه است.
وسیع‌ترین جنگل بلوط کشور در منطقه هلن قرار دارد. گیاهان مرتعی، گل‌های رنگارنگ، گون، بادام کوهی، گز، زالزالک و دافنه از جمله گونه‌های گیاهی دشت هلن هستند. سنجاب، کل و بز، شغال، خرس، عقاب، خرگوش و کمرکولی بزرگ از گونه‌های جانوری منطقه محسوب می‌شوند. منطقه حفاظت‌شده هلن در محدوده‌ای کوهستانی قرار دارد و زمستان‌های سردی را تجربه می‌کند.
منبع عکس‌ها: گوگل مپ / عکاس‌ها از راست به چپ: علی پوراجام، امید سارتاج، دانشمند و احسان موذن
رودخانه «ارمند» در پست‌ترین بخش دشت هلن جاری است. حاشیه این رودخانه محل بسیار مناسبی برای کمپ و تفریح محسوب می‌شود. مجموعه گردشگری هلن نیز با برپایی چادرهای حرفهای شرایط را برای اقامت گردشگران فراهم کرده است. قایق‌سواری، رفتنینگ، سرسره آبی، شاتل، بنانا و اسب‌سواری از جمله خدمات تفریحی این مجموعه هستند. قایق و کمپ طماسبی دیگر مجموعه گردشگری در این منطقه است.
جاده آسفالته لردگان به دهذر یکی از مسیرهای دسترسی به منطقه حفاظت‌شده هلن است. در این جاده برانید و پیش از رسیدن به محدوده سد کارون چهار وارد جاده ۷۲ شوید. این جاده از کنار دریاچه پشت سد می‌گذرد و به دشت وسیع هلن می‌رسد. جاده آسفالته شهر کرد به خوزستان مسیر دسترسی دیگری برای دشت هلن است. این جاده از «دوپلان» و «سرخون» می‌گذرد. جاده آسفالته دورک تا معدن پیرامون منطقه هلن کشیده شده است؛ علاوه بر این روستاهای «جوزستان»، «آب‌گوره»، «سرتنگ مسن» و «ده کهنه سرک» جاده‌های خاکی برای دسترسی به دشت هلن دارند.
دشت لار؛ استان‌های تهران و مازندرانمنطقه حفاظت‌شده و شکار ممنوع، پارک ملیآدرس: آمل، بخش لاریجان، جنوب غربی کوه دماوند، پارک ملی شده لار (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۷۳ هکتارارتفاع از سطح آب‌های آزاد: ارتفاع متوسط ۳,۰۰۰ متریسطح سختی مسیر دسترسی: نسبتا آسان (دو از ۶)نیاز به اخذ مجوز: داردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردی، کوهنوردیدیدنی‌های اطراف: غار گل زرد، جشمه دهل زنان، دره زمانامکانات اقامتی: کمپ در طبیعتبهترین زمان بازدید: اردبیهشت و خرداد
منبع عکس: امین مانا
دشت لار در مرز دو استان تهران و مازندران قرار دارد. بخش شمال و شمال شرقی این منطقه در لاریجان شهرستان آمل و بخش جنوب و جنوب غربی آن در لواسانات شهرستان شمیران واقع شده است. دشت لار یکی از مقاصد زیبا و بکر برای گردش و پیمایش در طبیعت محسوب می‌شود. این منطقه گردشگری در دامنه جنوب غربی کوه دماوند جا خوش کرده است.
دشت لار یا پارک ملی لار منطقه شکار ممنوع است
دشت لار با نام پارک ملی لار نیز شناخته می‌شود. این پهنه طبیعی و ارزشمند تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارد. سد و دریاچه لار، رودخانه جاری در دشت (دلیچای، سفید آب، وراور و لار)، چشمه دیو آسیاب، منظره باشکوه کوهستان‌های اطراف و قله دماوند، همه بر جذابیت‌های این پهنه طبیعی می‌افزایند.
آب‌وهوای پاک، مطبوع و خنک دشت ییلاقی لار گردشگران بسیاری را در فصول مختلف به سوی خود می‌کشاند. دشت لار به لطف پوشش گیاهی متراکم و متنوع برای پرورش زنبور بسیار مناسب است. در فصل بهار این دشت از شقایق‌های وحشی و سرخ رنگ پوشیده می‌شود. گون، خرگوشک، آویشن، شنگ، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر، شیرین بیان، چای کوهی و بارهنگ از جمله گیاهانی هستند که در دشت لار می‌رویند. افعی دماوندی و البرزی، بزمجه، روباه، گرگ، خرس قهوه‌ای، مارمولک، گراز، کل، بز کوهی، میش، آهو و موش صحرایی از گونه‌های جانوری ساکن در دشت هستند. این منطقه محل ییلاق عشایر است.
منبع عکس: امین مانا
برای دسترسی به دشت لار وارد جاده هراز (جاده ۷۷) شوید. در ادامه با گذر از پلور در خروجی جاده لار به مسیر خود ادامه دهید. این جاده ۱۱ کیلومتر طول دارد و تا ایستگاه محیط‌بانی دلچایی (ورودی شرقی پارک ملی لار و نزدیک دریاچه لار) کشیده شده است. بازدید از دشت لار برنامه‌ای آسان تا سخت برای افراد مبتدی و حرفهای است. می‌توانید در این برنامه با خانواده خود همراه شوید و پیاده‌روی سبکی در طبیعت داشته باشید یا به گروه‌های حرفهای بپیوندید و از نقاط، ناهموار، صعب‌العبور و در عین حال بسیار زیبا گذر کنید.
علاوه بر اواخر بهار در فصل‌های تابستان و پاییز نیز امکان سفر به دشت لار وجود دارد. در فصل زمستان و فروردین ماه امکان انسداد مسیرهای دسترسی به دشت لار زیاد است؛ ضمن اینکه سرمای منطقه و خطرات احتمالی شرایط را برای سفر نامساعد می‌کنند.
منبع عکس: باشگاه خبرنگاران جوان / عکاس: زهرا سادات راد
با توجه به اینکه اخذ مجوز (از سازمان محیط زیست) از جمله شرایط لازم برای ورود به محدوده پارک ملی لار است، اکثر گردشگران با تورهای طبیعت‌گردی راهی منطقه می‌شوند و چند روز را به این برنامه اختصاص می‌دهند.
دشت دریاسر؛ استان مازندرانآدرس: تنکابن، جاده دوهزار، جنوب روستای عسل محله (مشاهده روی نقشه)ارتفاع از سطح آب‌های آزاد: حدود ۱,۷۰۵ مترسطح سختی مسیر دسترسی: نسبتا سخت (چهار از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردی، کوهنوردی، جنگل‌نوردیدیدنی‌های اطراف: آبشار سنگ بن چشمهامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت و اقامتگاه‌های بومگردی (در حاشیه جاده دسترسی به عسل محله)بهترین زمان بازدید: اردبیهشت تا اواخر تابستان
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: علی رضا کوهستانی کوشکی
دشت دریاسر منطقه‌ای وسیع، زیبا و خوشآبوهوا در جنوب شهر تنکابن و منطقه دوهزار است. این دشت در میان جنگل‌های البرز شمالی قرار دارد. کوه سیالان و بخش رودبار الموت شرقی در جنوب دشت دریاسر واقع شده‌اند. عسل محله نزدیک‌ترین روستا به این دشت است. «عسل محله به دشت دریاسر» یکی از بهترین مسیرهای طبیعت گردی ایران به شمار می‌رود. این پیمایش حدود یک ساعت زمان می‌برد. باید از بافت جنگلی و منطقه‌ای پرشیب گذر کنید تا به دشت هموار و دیدنی دریاسر برسید.
دشت دریاسر به جهت مسیر دسترسی، نسبتا سخت، بکر و آرام است و حضور در آن یکی از بهترین تجربیات زندگی شما را رقم خواهد زد. با سفر به دشت دریاسر بیننده مناظر طبیعی باشکوهی همچون دشت پوشیده از گل‌های بابونه، چشمه‌های متعدد جوشان، رودخانه جاری و زلال، کوهستان و آسمان پاک و پرستاره شب خواهید بود. زیبایی‌های طبیعت این دشت در اردیبهشت ماه به اوج خود می‌رسند. این منطقه در فصل بهار و تابستان میزبان گردشگران، طبیعت‌گردان و کوهنوردان است. دشت دریاسر کوهستانی است و زمستان‌های سختی دارد.
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: مازیار نصیری
برای دسترسی به دشت دریاسر ابتدا از خروجی کنار گذر تنکابن وارد بلوار مجتهد تنکابنی شوید. سپس در «زنگیشامحله به سلیمان آباد» برانید تا به میدان «شهید عزیزپور» برسید. در میدان وارد خروجی دوم (جاده دوهزار) شوید. با ورود به این جاده کم‌کم بافت جنگلی رخ نشان می‌دهد و مناظر زیبایی پیش چشمان شما نمایان می‌شود. حدود ۲۱ کیلومتر در این جاده برانید تا به خروجی روستای عسل محله (پیش از امامزاده قاسم) برسید. از خروجی روستا در جاده دوهزار تا روستا حدود هشت کیلومتر فاصله است.
انتهای خیابان اصلی روستای اسل محله بهترین و آخرین مکان مناسب برای پارک خودرو محسوب می‌شود. در ادامه با پای پیاده دل به طبیعت منطقه بزنید تا بعد از طی حدود سه کیلومتر به دشت دریاسر برسید. برای رسیدن به محوطه اصلی دشت دریاسر باید دشت را دور بزنید یا از عرض رودخانه گذر کنید.
منبع عکس‌ها: گوگل مپ / عکاس ها به‌ترتیب از راست به چپ: علی کوهستانی کوشکی، کامروز کلاهی، علی روزبه، رسول امیری
بسیاری از گردشگران صبح زود قدم در مسیر پیاده‌روی دشت دریاسر می‌گذارند و تا عصر باز می‌گردند. برخی نیز با وسایل کمپ و شب‌مانی راهی منطقه می‌شوند تا برای چند روز از زیبایی‌های این پهنه طبیعی و ارزشمند بهره‌مند شوند. امکان اجاره قاطر (برای حمل لوازم کمپ تا دشت) در روستای عسل محله وجود دارد. اقامتگاه‌های چوبین، دشت دریاسر و رومینا در طول جاده روستای عسل محله فعال هستند و گردشگران می‌توانند برای اقامت چند روزه و بهره‌مندی بیشتر از جاذبه‌های طبیعی منطقه از خدمات آن‌ها استفاده کنند.
دشت شقایق اسالم؛ استان گیلانآدرس: کیلومتر ۴۲ جاده اسالم به خلخال، منطقه ییلاقی کرمون (مشاهده روی نقشه)سطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)، دسترسی به خودرونیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردیامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت و کلبه‌های روستایی اجاره‌ای بهترین زمان بازدید: اردبیهشت و خرداد
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: رامین رزمی
جاده اسالم به خلخال یکی از زیباترین مسیرهای کشور است که دو استان گیلان و اردبیل را به هم وصل می‌کند. این جاده گردشگری ۷۰ کیلومتر طول دارد. گردشگران با گذر از جاده اسالم به خلخال به تماشای مناظر بی‌نظیری از جنگل، دشت، دره و کوهستان می‌نشینند. همه ساله در اواخر بهار شقایق‌های وحشی جلوه و منظره‌ای خاص به این جاده رویایی می‌دهند.
با رانندگی در جاده پرپیچ‌وخم اسالم به خلخال، درست در گردنه الماس و منطقه ییلاقی کرمون (نزدیک مرز دو استان گیلان و اردبیل) به دشتی نسبتا وسیع و هموار می‌رسید که در خرداد ماه مملو از شقایق‌های سرخ رنگ است. زیبایی‌های این منطقه همه ساله گردشگران بسیاری را به سوی خود می‌کشاند. شقایق‌های نازک و حساس تا اوایل تیرماه در دشت جلوه‌گری می‌کنند.
خطه پرگل و زیبای دشت شقایق اسالم از هوایی خنک، مطبوع و پاک برخوردار است. حضور در این پهنه طبیعی خستگی روزها کار و فعالیت در شهرهای شلوغ را از تن به در می‌کند. تماشای منظره کوهستان‌های اطراف، حضور در هوای مه گرفته و مه‌ریز مداوم، نوشیدن آب چشمه‌های جوشان و زلال، گوش سپردن به صدای زیبای پرندگان همه ار برکات حضور در دشت شقایق اسالم هستند.
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: بهنام صمدی
برای دسترسی به دشت شقایق اسالم جاده رشت به آستارا را در پیش بگیرید و قبل از اسالم وارد خروجی جاده اسالم به خلخال شوید. بعد از گردنه الماس و روستای «لرزه» به دشت شقایق می‌رسید. در جاده اسالم به خلخال پمپ بزنین وجود ندارد؛ پس سوخت کافی همراه داشته باشید. اقامتگاه، کافه و غذاخوری‌های متعددی در طول مسیر فعال هستند.
دشت نمارستاق؛ استان مازندرانآدرس: جنوب شهرستان آمل، بخش لاریجان، منطقه ییلاقی نمارستاق (مشاهده روی نقشه)سطح سختی مسیر دسترسی: متوسط (سه از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردی، کوهنوردیدیدنی‌های اطراف: آبشار دریوک، چشمه آب گرم اشلت، دشت کوهرهامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت، اقامتگاههایی در روستاهای اطرافبهترین زمان بازدید: بهار و تابستان
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: محمد جهانبخش
دشت نمارستاق منطقه‌ای ییلاقی در کوهپایه دماوند است. آبشار زیبا، مرتفع و پلکانی دریوک در جنوب شرقی این دشت جریان دارد و بسیاری این منطقه را با نام دشت دریوک می‌شناسند. روستای «نمار» (مرکز دهستان نمارستاق) نزدیک‌ترین منطقه مسکونی به دشت دریوک محسوب می‌شود. وجود چشمه، آبشار، رودخانه، کوهستان، پوشش گیاهی متنوع و مسیر دسترسی مناسب این منطقه را به محلی مناسب برای گردش و کمپ تبدیل کرده است.
گیاهان متنوعی همچون آویشن، چای کوهی، گلپر، گزنه، کاکوتی و شبدر وحشی در دشت نمارستاق می‌رویند. این پهنه طبیعی زیستگاه حیواناتی چون روباه، خرس، کبک و عقاب است. بسیاری از گردشگران با لوازم کمپ و شب‌مانی راهی منطقه می‌شوند تا طی چند روز از جاذبه‌های متعدد بازدید کنند و از تماشای آسمان پرستاره در شب‌های دشت لذت ببرند. در روستای نمار، پنجاب و «کلری کفا» اقامتگاههایی برای اسکان گردشگران فعال هستند.
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: محمد فخری
برای دسترسی به دشت دریوک وارد جاده هراز شوید. با گذر از رینه (حدود ۴۰ کیلومتر قبل از آمل) در سه‌راهی پنجاب مسیر روستای نمار (خروجی سمت چپ جاده) را در پیش بگیرید. این جاده آسفالته است و حدود ۲۴ کیلومتر طول دارد. برای رسیدن به دشت زیبای دریوک باید خودرو خود را در روستا پارک کنید و با پای پیاده به دل طبیعت منطقه بزنید. در راستای جنوب حرکت کنید. این گلگشت حدود ۳۰ دقیقه زمان می‌برد.
دشت آزو، استان مازندرانآدرس: جاده هراز به‌سمت آمل، خروجی کندلو و نوا، روستای نوا (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۳۵ هکتارارتفاع از سطح آب‌های آزاد: حدود ۲,۶۰۰ مترسطح سختی مسیر دسترسی: نسبتا آسان (دو از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیک‌نیک، پیاده‌روی و طبیعت گردی، کوهنوردی، آبتنی، روستاگردی و گذر از کوچه باغ‌هادیدنی‌های اطراف: آزو دره، چشمه نوا، چشمه سهلکامکانات اقامتی: کمپ در طبیعتبهترین زمان بازدید: بهار، تابستان و پاییز
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: بهادر ساکت تبار
دشت آزو منطقه‌ای خوشآبوهوا و ییلاقی در ارتفاعات رشته کوه البرز و جنوب شرق روستای نوا است. دشت آزو چشم‌انداز زیبایی از جناح شرق و جنوب شرق قله دماوند دارد. قله پاشوره در سوی دیگر دشت خودنمایی می‌کند. دشت آزو مبدا محبوبی (در میان تورها و گروه‌های کوهنوردی) برای صعود به این قلل محسوب می‌شود.
هوای پاک، خنک و مطبوع، مناظر بکر و باشکوه کوهستان و پوشش گیاهی و جانوری متنوع و جذاب از ویژگی‌های دشت آزو است. سمور، موش صحرایی، زاغ، پرندگان شکاری از گونه‌های جانوری این شدت هستند. گیاهانی چون آویشن، پونه، شنگ، گل شقایق، قاصدک، پونه و بابونه در این پهنه طبیعی می‌رویند.
منبع عکس‌ها :گوگل مپ / عکاس: وحید بیگی
برای دسترسی به دشت آزو باید از شمال شرق تهران یا جنوب آمل وارد جاده هراز شوید. در ادامه وارد خروجی روستای کندلو و نوا شوید. حدود ۹ کیلومتر در این جاده برانید تا به محل پارک خودرو در مجاورت کارخانه آب‌معدنی نوا برسید. این مسیر آسفالته، پرپیچ‌وخم و سربالایی است. خودرو خود را در محلی مناسب پارک کنید، کوله‌های خود را بردارید و با پای پیاده در مسیر پاکوب کنار رودخانه حرکت کنید. این مسیر دو کیلومتری از «آزو دره» می‌گذرد و پیمایش آن سختی چندانی در بر ندارد.
دشت لاله های واژگون؛ استان چهارمحال و بختیاریاثر طبیعی و ملی، منطقه حفاظت‌شدهآدرس: شهرستان کوهرنگ، شهر چلگرد، جاده چلگرد به دیمه، ۲۰ کیلومتری چلگرد، روستای بنواستکی (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۳,۶۰۰ هکتارارتفاع از سطح آب‌های آزاد: ۲,۸۰۰ تا ۲,۵۰۰ مترسطح سختی مسیر دسترسی: نسبتا آسان (دو از ۶)نیاز به اخذ مجوز: ندارد (دسترسی به بخشی از دشت محدود شده است)تفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردی، کوهنوردیدیدنی‌های اطراف: چشمه دیمه، قلعه راک، پیست اسکی چلگرد، آبشار شیخ علیخان و غار یخی چما امکانات اقامتی: چند اقامتگاه در روستاهای اطرافبهترین زمان بازدید: اواسط فروردین تا اواسط اردیبهشت
منبع عکس: وب‌سایت گلوانی
دشت لاله های واژگون کوهرنگ در فاصله ۱۵ کیلومتری شهر چلگرد (مرکز شهرستان کوهرنگ) قرار دارد. لاله واژگون گونه گیاهی بسیار زیبا، متفاوت و حساسی است که در مناطق محدودی از کشور می‌روید. دشت لاله های واژگون کوهرنگ (در مجاورت روستای بنواستکی) و در دامنه کوه «میلی» قرار گرفته است. این دشت یکی از بزرگ‌ترین رویشگاه‌های لاله واژگون در کشور است.
لاله های واژگون کوهرنک اواسط فروردین به گل می‌نشینند و گل‌های خود را تا اواخر اردیبهشت حفظ می‌کنند. گردشگران بسیاری در این بازه زمانی راهی منطقه می‌شوند؛ البته بازدید از این دشت زیبا و خاص به جهت جلوگیری از قاچاق پیاز لاله و حساس بودن این‌گونه گیاهی محدودیت‌هایی دارد و اجازه ورود به بخش‌هایی از آن داده نمی‌شود. گون، دافنه، کوما، لاله و تنگز از دیگر گونه‌های گیاهی دشت لاله های واژگون کوهرنگ هستند. کبک، کبک دری، کل، بز، خرس قهواه‌ای و زاغ نوک زرد و نوک قرمز گونه‌های جانوری ساکن در این پهنه طبیعی هستند.
منبع عکس: وب‌سایت پینورست
برای دسترسی جاذبه طبیعی دشت لاله های واژگون کوهرنگ در جاده چلگرد به دیمه (در شرق شهر چلگرد) پیش بروید. بعد از «دیمه» و قبل از رسیدن به «قلعه سبزی» از خروجی دست چپ جاده خارج شوید و تا روستای بنواستکی برانید. این جاده خاکی است. از روستا تا دشت باید حدود یک ساعت در مسیری نسبتا آسان پیاده‌روی کنید. اقامتگاهی در روستای بنواستکی فعال است و گردشگران می‌توانند از خدمات آن بهرمند شوند.
دشت نرگس؛ استان فارسآدرس: شهرستان مهر، بخش اسیر، منطقه گله دار، جنوب شرقی روستای نوآباد (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۱۲ هکتارسطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)، دسترسی با خودرو نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، خرید گلدیدنی‌های اطراف: امامزاده شاه محمد (ع)، سد شهرک امام خمینیامکانات اقامتی: اجاره اتاق در روستابهترین زمان بازدید: اوایل دی تا اواخر بهمن ماه
منبع عکس: اقتصاد آنلاین
در استان فارس نرگس‌زارهای متعدد و وسیعی وجود دارند. طراوت، کیفیت و ماندگاری بالا از ویژگی‌های تولیدات گل این خطه هستند. در میان نرگس‌زارهای استان فارس، دشت نرگس نوآباد به یک جاذبه گردشگری و مقصدی برای طبیعت دوستان تبدیل شده است. گل‌های این دشت بسیار خوشبو و سرزنده هستند و به استان‌های مختلف همچون اصفهان، اهواز، تبریز و تهران صادر می‌شوند.
همه ساله در فصل زمستان گل‌های زیبای نرگس در دشت نوآباد می‌رویند و گردشگران بسیاری از آن بازدید می‌کنند. برای دسترسی به این پهنه زیبا و خوش آب‌وهوا از جاده فیروزآباد به جم استفاده کنید. در این مسیر وارد خروجی جاده «گله دار به دارالمیزان» شوید و تا روستای نوآباد پیش بروید.
دشت ریواس؛ استان کرمانآدرس: ۲۰ کیلومتری شمال شهر بابک، ۱۵ کیلومتری جاده معدن میدوک (مشاهده روی نقشه)سطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)، دسترسی به خودرونیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پیک‌نیک، طبیعت‌گردیامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت، اقامتگاه‌های شهر بابکبهترین زمان بازدید: اردبیهشت و خرداد
منبع عکس: باشگاه خبرنگاران جوان
دشت ریواس شهر بابک یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین دشت‌های ریواس ایران است. همه ساله (به‌ویژه در سال‌های پرباران) در ماه‌های اردیبهشت و خرداد بوته‌های ریواس با برگ‌های پهن و بزرگ سر از خاک بیرون می‌آورند و با گل‌های سرخ و زیبای خود چشم‌اندازی خاص و خیره‌کننده می‌سازند. این پهنه طبیعی مقصدی عالی و متفاوت برای طبیعت‌گردی و عکاسی است. گیاه ریواس دارای عناصر متعددی همچون پتاسیم و کلسیم است. دمبرگ این گیاه مصرف خوراکی دارد و برای رفع عطش و سهولت در هضم بسیار موثر است.
برای دسترسی به دشت ریواس استان کرمان از شمال غرب شهر بابک وارد بزرگراه شهر بابک به انار شوید؛ سپس در مسیر «جاده معدن مس میدوک» برانید. قبل از «دهنو» وارد خروجی دشت ریواس شوید. امکان شب‌مانی در طبیعت منطقه وجود دارد؛ همچنین در شهر بابک اقامتگاه‌های گردشگری متعددی فعال هستند.
دشت شقایق گالیکش؛ استان گلستانآدرس: شهرستان گالیکش، جنوب روستای پادلدل (مشاهده روی نقشه)سطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)، دسترسی با خودرونیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پرنده‌نگری، پیک‌نیک، طبیعت‌گردیدیدنی‌های اطراف: آبشار پیر غار (آبشار فارسیان) و غار کیارام (غار وسط دل دل) ، آبندان گل سرخامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت، کلبه اقامتی دهکردی و اقامتگاه‌های بوم گردی عمو حیدر و پدر بزرگ در روستای پادلدلبهترین زمان بازدید: اواسط اردیبهشت تا دهه اول خرداد
منبع عکس: وب‌سایت روستای پادلدل
شهرستان گالیکش شرقی‌ترین بخش از استان گلستان است و با دو استان خراسان شمالی و سمنان مرز مشترک دارد. این شهرستان به جهت طبیعت زیبا، آب‌وهوای کوهستانی و معتدل و جاذبه‌های طبیعی متعدد مورد توجه گردشگران قرار گرفته است. روستای پادلدل در ۳۲ کیلومتری جنوب شرق گالیکش یکی از رویشگاه‌های شقایق وحشی در کشور است و چشم‌اندازهای بی‌نظیری دارد. منطقه‌ای وسیع و پست در جنوب روستای پادلدل به دشت شقایق گالیکش معروف است. این دشت در فصل بهار مملو از گل‌های نازک و خودرو شقایق می‌شود.
برای دسترسی به دشت شقایق گالیکش از جنوب شرقی شهر گالیکش وارد جاده (گالیکش به کالپوش) شوید. از روستاهای آبپران، فارسیان فرنگ و کیارام بگذرید تا به روستای پادلدل برسید. این مسیر حدود ۳۱ کیلومتر طول دارد.
دشت کالپوش؛ استان سمنانآدرس: شهرستان شاهرود، میامی، روستای سوداغلی، دشت دانیال (مشاهده روی نقشه)سطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)، دسترسی با خودرونیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، پیاده‌روی، پیک‌نیک، طبیعت‌گردیدیدنی‌های اطراف: سد خاکی کالپوش، آبشار حسین آبادامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت، بومگردی فعال در روستابهترین زمان بازدید: اواخر بهار و اواخر تابستان
منبع عکس: وب‌سایت پینورست
منطقه سرسبز و جنگلی کالپوش از راضی مستعد برای کشاورزی و جنگل‌داری در استان سمنان است. دشت آفتابگردان و شقایق های کالپوش از جمله جاذبه‌های معروف و گردشگر‌پذیر این منطقه هستند. دشت وسیع شقایق در فصل بهار (اردیبهشت و خرداد) و مزرعه آفتابگردان در شهریور ماه به اوج زیبایی خود می‌رسند و طبیعت‌گردان به‌ویژه علاقه‌مندان به عکاسی را به سوی خود می‌کشانند.
دشت کالپوش در شمال شرق روستای سوداغلی قرار دارد
برای دسترسی به دشت کالپوش از شمال میامی وارد جاده «بجنورد-گرمه-شاهرود» شوید. با رسیدن به روستای «ری آباد» جاده «میامی به درق» (در امتداد شمال روستا) را در پیش بگیرید. در سه راهی وارد مسیر سمت چپ (جاده حسین آباد) شوید. در طول مسیر تابلوهای خروجی برای دسترسی به روستای «سوداغلی» سمت چپ به چشم می‌خورند. دشت کالپوش در شمال شرق روستا است و امکان دسترسی با خودرو تا نزدیک جاذبه وجود دارد. بومگردی کالپوش در روستای سوداغلی فعال است و گردشگران می‌توانند از خدمات آن استفاده کنند.
وسیع ترین دشت های ایراندشت لوت؛ استان‌های کرمان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستانثبت شده در یونسکوآدرس: محدوده شرق و جنوب شرقی ایران (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۲۲,۷۸۰ کیلومتر مربعسطح سختی مسیر دسترسی: از متوسط تا سختنیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، آفرود سواری، شتر سواری، موتورسواری، پیاده‌روی در شن‌های طلایی، رصد ستارگانامکانات اقامتی: کمپ در در بیابان، اقامتگاه‌های بیابانی شهدادبهترین زمان بازدید: پاییز و بهار 
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
کویر لوت یا دشت لوت منطقه‌ای بیابانی و وسیع در محدوده جنوب شرقی ایران است. این دشت به‌دلیل وسعت به سه بخش شمالی، مرکزی (چاله لوت) و جنوبی تقسیم می‌شود. مساحت عرصه بیابان لوت ۲۲,۷۸۰ کیلومتر مربع و مساحت حریم آن ۱۷,۹۴۱ کیلومتر مربع است. بازدید کامل از این پهنه بیابانی نیاز به مجوز دارد. دشت کال شور، کویر شهداد، پهنه بازالتی گندم بریان، دره زبان مار، ریگ یلان (تپه‌های ماسه‌ای)، رودخانه شور، دریاچه، شورگز هامون، کلوت‌ها (در غرب ریگ یلان)، نبکاها (یا تل‌های گیاهی که در واقع گلدان‌های طبیعی، ماسه‌ای و بیابانی هستند که اطراف درختچه‌های تاغ و گز را می‌پوشانند)، هاداما (دشت ریگی) از جمله جاذبه‌های طبیعی خفته در دل دشت لوت هستند. پست‌ترین نقطه این پهنه طبیعی در قسمت لوت مرکزی و ۱۹۰ متر پایین‌تر از سطح آب‌های آزاد قرار دارد.
دشت لوت منطقه‌ای خشک و فراگرم است که پوشش گیاهی و جانوری محدودی دارد. در برخی از سال‌ها که بارندگی بیشتر رخ می‌دهند گیاهان چمنی در مناطق حاشیه‌ای دشت لوت می‌رویند؛ البته چندان دوام نمی‌آورند و زود خشک می‌شوند. در منطقه ریگ یلان گیاهان ماسه‌پسند همچون سکنبیل، تاغ و نسی می‌رویند. در ۲۰ کیلومتری منطقه شهداد درختچه‌های گز به چشم می‌خورند. درمجموع تراکم پوشش گیاهی در محدوده شرقی دشت لوت بیشتر است. جانورانی چون انواع مار، لاشخور، پامسواکی، روباه، گربه شنی و انواع آگاما در محدوده شرقی دشت کویر زندگی می‌کنند. این حیوانات نسبت به بی‌آبی مقاوم و با اکوسیستم منطقه سازگار هستند.
منبع عکس: وب‌سایت پینورست
اختلاف دمای شب و روز در کویر لوت بسیار است. البته وزش بادهای ۱۲۰ روزه سیستان در فصل تابستان سبب تعدیل نسبی هوای روز و شب در این منطقه می‌شود. در دل کویر خبری از آلودگی نوری نیست و آسمان پرستاره و صاف، این پهنه طبیعی را به مقصدی مناسب برای رصد ستارگان تبدیل کرده است. همه‌ساله گروه‌های طبیعت‌گرد، آفرود سوار، زمین‌شناس و ستاره شناس راهی دشت لوت می‌شوند.
مرتفع‌ترین هرم‌های ماسه‌ای در دشت لوت تشکیل شده‌اند. کلوت‌‌های مرتفع و طولانی که حاصل فرسایش آبی و بادی (طی هزاران سال) هستند در اطراف منطقه شهداد قد علم کرده و به نمادی از کویر لوت تبدیل شده‌اند. این پهنه سوزان و متفاوت نخستین اثر طبیعی ثبت شده از ایران در فهرست یونسکو (در سال ۲۰۱۶ میلادی با شماره ۱۵۰۵) است.
منبع عکس: نامه نیوز
اکو کمپ کویری شهداد و اکوکمپ ستاره لوت از جمله معروف‌ترین مراکز رفاهی حاشیه دشت لوت هستند. بسیاری با هدف شب‌مانی و کمپ راهی این منطقه می‌شوند و در مناطق امن چادر می‌زنند.
دشت کویر؛ استان‌های سمنان، اصفهان، یزد، خراسان رضوی و شمالیآدرس: منطقه‌ای وسیع در مرکز و شرق ایران (مشاهده روی نقشه)وسعت دشت: حدود ۷۷,۰۰۰ کیلومتر مربعارتفاع از سطح آب‌های آزاد: از ۶۵۰ متر در نواحی مرکزی و متمایل به شمال تا ۸۳۸ متر در شمال دریاچه نمک خور و بیابانکسطح سختی مسیر دسترسی: از متوسط تا سختنیاز به اخذ مجوز: ورود به بخشی از دشت کویر به اخذ مجوز نیاز دارد.تفریحات مشهور: عکاسی، آفرود سواری، شتر سواری، موتورسواری، پیاده‌روی در شن‌های طلایی، رصد ستارگانامکانات اقامتی: کمپ در در بیابان، اقامتگاه‌های کویری شهرهای حاشیه دشتبهترین زمان بازدید: اواخر شهریور تا فروردین ماه
منبع عکس: matinabad
دشت کویر با نام‌های کویر مرکزی و صحرای عظیم نمک شناخته می‌شود. میانگین ارتفاع این دشت از سطح آب‌های آزاد ۷۰۰ متر است. این دشت از شمال به «دامنه‌های البرز مرکزی و شرقی»، از غرب به «جاده مواصلاتی دامغان به جندق و ریگ جن»، از شرق به «کوه پیرحاجات و ازبک کوه» و از جنوب به «محور خور به طبس» محدود می‌شود. سطح این پهنه عظیم طبیعی با گل‌ولای و نمک پوشیده شده است.
بعد از بارش باتلاق‌های گسترده در دشت کویر تشکیل می‌شود
میزان متوسط بارندگی سالانه ثبت شده در دشت کویر ۱۰۰ میلی‌لیتر است و تنها بارندگی‌های محدودی در فصل زمستان دارد. به‌دلیل نبود پوشش گیاهی در زمین‌های پست، با کمترین بارش باتلاق‌های گسترده تشکیل می‌شوند. طوفان‌های شن این منطقه بسیار شدید هستند. در برخی ایام اختلاف دمای شب و روز در دشت کویر به حدود ۷۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد.
در بخش‌های مختلف دشت کویر عارضه‌های طبیعی همچون تپه‌های شنی (تا ارتفاع ۶۰ متر)، دریاچه نمک، رودخانه فصلی، باتلاق و زمین گلی و دشت نمک دیده می‌شوند. برای ورود به بخش‌های از این محدوده طبیعی به مجوز از سازمان محیط زیست نیاز است. پارک ملی کویر، پارک ملی خارتوران، کویر بجستان، کویر دامغان، کویر مسیله، بیابان بند ریگ و کویر ریگ جن، منطقه طبس، ، منطقه فسیل آباد، تنگه ظلمات، کاروانسرای بهرام گور، دریاچه نمک، بیابان مرنجاب از بخش‌های مختلف دشت کویر هستند.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
گیاهانی که به‌طور محدود در بخش‌های مختلف دشت کویر می‌رویند شور پسند (مقاوم به شوری خاک) هستند. از جمله گونه‌های جانوری این دشت می‌توان به پوز پلنگ ایرانی، شتر، روباه، گرگ، بز و گوسفند وحشی، بوستار مودار، غزال ایرانی، کبک و انواع مار و مارمولک اشاره کرد. منطقه وسیع دشت کویر میزبان حضور گردشگران، اختر شناسان و زمین‌شناسان است. اقامتگاه‌های کویری همچون خانه مازیار، براتی و عمو حسن در حاشیه دشت و نزدیک به شهر جندق فعال هستند. اقامتگاه‌های کویری معمولا در نیمه دوم سال فعالیت می‌کنند.
حاصلخیزترین دشت های ایران
پیشینه کشاوزری و زراعت در ایران به سال‌های بسیار دور بازمی‌گردد. تقریبا یک سوم از زمین‌های کشور قابلیت کشت و کار دارند؛ اما به جهت توزیع غیرهمگون آب تنها ۱۲ درصد از این بخش مزروعی و باغی است. حدود یک سوم از زمین‌های کشاورزی ایران آبیاری و باقی به روش دیم مدیریت می‌شوند. با توجه به خشکسالی‌های پی‌درپی و بحران جهانی آب، کشاوری ایران نیز حال چندان مساعدی ندارد و شرایط سال به سال بحرانی‌تر می‌شود.
دشت مغان؛ استان اردبیلآدرس: شهرهای گرمی، بیله سوار و پارس آباد (مشاهده روی نقشه)ارتفاع از سطح آب‌های آزاد: حدود ۴۵ مترسطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، طبیعت‌گردی، پیاده‌روی، کوهنوردی، بازدید از مزارعامکانات اقامتی: هتل‌ها و اقامتگاه‌های بومگردی در منطقه مغان، کمپ در طبیعت، اقامت در آلاچیق‌ها و چادرهای عشایر شاهسونجاهای دیدنی: قلعه اولتان مغان، قیز قلعه سی، پل تاریخی خمارلو، گورستان اصلاندوز، دریاچه پشت سد شهرک مغان، سواحل رود ارس، جنگل مغان، تپه خرمن، تپه نادر، زیستگاه‌های خروسلو، آقا بابا، حسن دره سیبهترین زمان بازدید: تابستان
منبع عکس: خبرگزاری مهر
دشت مغان (دشت همیشه بهار ایران) در محدوده سه شهر شمالی استان اردبیل قرار دارد. پارس آباد در قسمت شمالی دشت و گرمی محدوده جنوبی آن است. این منطقه وسیع و حاصلخیز از شمال به رود ارس، از غرب با استان آذربایجان شرقی از شرق به کشور آذربایجان و از جنوب با شهرستان‌های مرادلو و ارشق هم‌مرز است. بومیان و ساکنان اصلی دشت مغان ۳۲ طایفه کوچ نشین بودند. این عشایر برای قشلاق در منطقه مغان ساکن می‌شدند.
چهره طبیعی دشت مغان به سه بخش کوهستانی (حدود ۱۰ درصد در جنوب، غرب و جنوب غرب دشت مغان)، کوهپایه‌ای (زمین‌هایی با ارتفاع کمتر از ۱۰۰ متر و شیب ۱۰ درصد که مرز میان کوهستان و جلگه هستند) و جلگه‌ای (بخش‌هایی با شیب کمتر از پنج درصد و سواحل رود ارس) تقسیم می‌شود. خاک حاصلخیر، آب فراوان (رودهای ارس و خدآفرین) و دمای مناسب دشت مغان را به یکی از پررونق‌ترین بخش‌های کشور برای کشت و کار و قطب کشاورزی استان اردبیل تبدیل کرده است. شرایط مطلوب منطقه دشت مغان سبب شده است تا بیشتر ساکنان آن به شغل کشاوری، دامداری و باغداری مشغول شوند. ذرت بذری، ذرت دانه‌ای، گندم، یونجه، پنبه، چغندر قند، سویا، کلزا و هندوانه از جمله تولیدات کشاورزی منطقه دشت مغان است. باغات متعدد شلیل، هلو و آلو در بخش‌های مختلفی از دشت مغان وجود دارد.
منبع عکس: خبرگزاری دانشجو
منطقه دشت مغان از نظر تنوع گونه‌های بومی گیاهی و جانوری بسیار غنی است. هندوانه کوهی، قارچ دنبلان، کنگر، کاکوتی، علف چشمه، نسترن کوهی، پونه کوهی، اسپند، شیرین بیان و تاج ریزی گیاهان دارویی دشت مغان هستند. گونه‌های نادر از پرندگان مهاجر در این دشت رویت می‌شوند. پلیکان خاکستری، اردک چشم طلایی، اردک تاجدار، مرکوس سفید، قوی گنگ، قوی کوچک و بالکان کوچک از جمله پرندگان مهاجر و آبزی دشت مغان هستند.
در فصل تابستان هوای منطقه دشت مغان مطبوع است و طبیعت در کمال زیباییبه سر می‌برد. برای دسترسی به دشت مغان خود را به استان اردبیل برسانید. از مرکز شهر اردبیل تا شهر گرمی (جنوبی‌ترین بخش دشت مغان) حدود ۱۱۰ کیلومتر فاصله است. جاده ۳۳ (در شمال غرب اردبیل) بهترین مسیر دسترسی میان این دو شهر محسوب می‌شود.
دشت آبرفتی رودخانه سفید رود، استان گیلانآدرس: شهر های رودبار، رشت و آستانه اشرفیهوسعت دشت: حدود ۱۸۹ هزار هکتارسطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، طبیعت‌گردی، پیاده‌روی، جنگل‌نوردی، کوهنوردی، بازدید از مزارعامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت، اقامتگاه‌ها و هتل‌های متعدد شهرهای رودبار، رشت و آستانه اشرفیهبهترین زمان بازدید: بهار، تابستان، پاییز
منبع عکس: خبرگزاری برنا
سفید رود از میان شهرستان‌های رودبار، رشت و آستانه اشرفیه در استان گیلان می‌گذرد و به دریای خزر می‌ریزد. دشت آبروفتی رودخانه سفید رود یا جلگه گیلان یکی از لکه‌های حاصلخیز شمال کشور و جنوب دریای خزر است. منابع آبی این دشت از سفید رود و سایر رودخانه‌های مشرف به شبکه سفید رود تامین می‌شود. عمده زمین‌های کشاورزی این منطقه به کشت برنج (شالیزار) اختصاص داده شده‌اند. چای و زیتون از دیگر تولیدات جلگه سفید رود محسوب می‌شوند.
دشت رودهای کارون، دز و کرخه؛ استان خوزستانآدرس: شهر دزفول تا کرانه خلیج فارسسطح سختی مسیر دسترسی: آسان (یک از ۶)نیاز به اخذ مجوز: نداردتفریحات مشهور: عکاسی، طبیعت‌گردی، پیاده‌روی، کمپ کنار رود، بازدید از مزارعامکانات اقامتی: کمپ در طبیعت، اقامتگاه‌ها و هتل‌های متعدد شهر دزفولبهترین زمان بازدید: بهار، پاییز و زمستان
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم / عکاس: مصطفی غلام نژاد
استان خوزستان به برکت عبور رودهای متعدد و پرآب همچون کارون، کرخه و دز به یکی از حاصلخیزترین بخش‌های کشور تبدیل شده است. نام دشت (جلگه) خوزستان به منطقه‌ای وسیع در شرق کشور (هم‌مرز با کشور عراق) و شمال شرق خلیج فارس اطلاق می‌شود که از حوالی دزفول تا کرانه‌های خلیج فارس امتداد یافته است. گیاهان متعددی همچون بلوط، انجیر، بادام کوهی، کنار و گون در دشت خوزستان می‌رویند. این منطقه زیستگاه جانوران بسیاری چون گوزن زرد ایرانی، آهو، پلنگ دزفول و شیر یال کوتاه ایرانی است. خاک‌های نواحی شمالی این دشت برای کشاورزی مساعدتر هستند. کنجد، ماش، سورگم و گندم عمده تولیدات کشاورزی جلگه خوزستان محسوب می‌شوند.
منبع عکس: گوگل مپ / عکاس: حمیدرضا تفرشی
اگر تاکنون به دشت‌های زیبا در نقاط مختلف ایران سفر کرده‌اید یا درباره این پهنه‌های طبیعی اطلاعاتی دارید؛(،) لطفا تجربیات و نظرات خود را با مخاطبان کجارو به اشتراک بگذارید.
پرسش‌های متداولوسیع‌ترین دشت ریواس ایران کجاست؟شهر بابک در استان کرمانرویشگاه مرغوب‌ترین گل نرگس ایران کجاست؟در استان فارس، مناطقی همچون نرگس زار نوآبادوسیع ترین دشت‌های ایران کدامند؟دشت لوت و دشت کویرحاصلخیزترین دشت‌های ایران کدامند؟دشت مغان، دشت خوزستان، دشت گیلان
منبع عکس: جام جم / دشت لاله‌های واژگون کوهرنگ