سخت ترین زبان‌های دنیا
برخی زبان‌های دنیا به واسطه سیستم نوشتاری و ساختار دستوری خود، پیچیده‌تر از دیگر زبان‌ها به شارمی‌روند و یادگیری آن‌ها فقط با تلاش و تمرین مستمر ممکن است.
کره زمین بیش از هشت میلیارد نفر جمعیت دارد؛ انسان‌هایی که متعلق به جوامع مختلف هستند و هر یک از فرهنگ، آداب و رسوم، زبان و گویش خاص خود برخوردارند. در حال حاضر، بیش از ۷,۰۰۰ زبان زنده و هزاران گویش و لهجه متفاوت در دنیا وجود دارد و تنها تعداد کمی از آن‌ها در جهان شناخته شده‌اند.
برخی از زبان‌های دنیا کاربرد بین‌المللی دارند و استفاده از بقیه آن‌ها به یک سرزمین یا منطقه خاص محدود می‌شود؛ همین موضوع سبب شده که گویشوران این زبان‌ها نیز تعداد کمی داشته باشند؛ به‌طوری که هر ۱۵ روز، یک زبان از بین می‌رود.
امروزه گسترش تکنولوژی، نوع ارتباطات را تغییر داده و احساس نیاز به آن را بیش از پیش کرده است. به همین دلیل عده بسیاری سعی دارند با یادگیری چند زبان مختلف، گستره ارتباطات خود را افزایش دهند. طبق آمارهای به دست آمده، بیش از ۶۳ میلیون نفر در جهان، دست‌کم بر دو زبان تسلط دارند و این در حالی است که تعداد دقیق افراد چندزبانه در آمریکا معلوم نیست.
با وجود منابع و روش‌های آموزشی متنوع، فراگیری زبان جدید هنوز هم می‌تواند جنجال‌برانگیز باشد. میزان سختی همه زبان‌ها یکسان نیست و به عواملی همچون شباهت ریشه زبان مادری به زبان دوم و توانایی و پشت‌کار افراد بستگی دارد. با این حال، بعضی از آن‌ها پیچیده‌تر از بقیه هستند و به زمان بیشتری برای یادگیری نیاز دارند.
در این مقاله می‌خواهیم به این سوال که سخت ترین زبان دنیا کدام است، پاسخ دهیم و ۱۰ زبان را از فهرست سخت ترین‌های دنیا بررسی کنیم؛ پس با ما همراه باشید.
۱۰. لهستانیکشور میزبان: لهستان، جمهوری چک، بلاروس، اوکراین، لیتوانی و اسلواکی تعداد گویشوران در سطح جهان: ۳۸٬۷۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: pbagalleries
تاریخ زبان لهستانی بسیار عجیب و جالب است. این زبان، که ریشه هندواروپایی دارد، روزگاری یکی از زبان‌های پرکاربرد در اروپای میانه بود. اما به‌تدریج تعداد افرادی که به آن صحبت می‌کردند، کاهش یافت تا اینکه در قرن بیستم میلادی به مرز نابودی رسید و دوباره احیا شد.
لهستانی در گروه زبان‌های اسلاوی و دسته اسلاوی غربی قرار می‌گیرد. این زبان، پرگویش‌ترین زبان اسلاوی است و در دسته اسلاوی غربی، بعد از روسی، بیشترین تعداد گویشور را دارد. حروف الفبای لهستانی لاتین هستند و واژه‌های بسیاری از زبان‌های آلمانی، اوکراینی و بلاروسی به آن راه یافته‌اند.
تاکید بیش از حد بر صامت‌ها، تعداد زیاد حرف‌های اضافه و دستورهای زبانی پیچیده از جمله عواملی هستند که یادگیری این زبان را به یک چالش بزرگ تبدیل کرده‌اند. حروف S، C و Z در بسیاری از واژه‌های لهستانی وجود دارند و همین موضوع سبب شده است که تلفظ دشواری داشته باشند.
در انگلیسی کلمات را فقط به دو حالت مونث و مذکر می‌توان صرف کرد؛ یعنی این زبان دو جنسیت دستوری دارد. اما دستور زبان لهستانی دارای هفت جنسیت دستوری است و می‌توان هر کلمه را به هفت حالت متفاوت صرف کرد. در این زبان همچنین ۱۷ شکل مختلف برای بیان هر عدد وجود دارد! این پیچیدگی‌ها و سختی‌های لهستانی سبب شده تا عده بسیار کمی آن را به‌عنوان زبان دوم خود انتخاب کنند و یاد بگیرند.
۹. ایسلندیکشور میزبان: ایسلند و گرینلند تعداد گویشوران در سطح جهان: ۳۵۰٬۰۰۰ نفر
منبع: happycampers
زبان ایسلندی، یکی از زبان‌های منزوی جهان است، ریشه هندواروپایی دارد و از زبان نورس باستان الگوبرداری شده است. مردم ایسلند، علاقه بسیار زیادی به زبان خود دارند و همواره سعی داشته‌اند از ورود کلمات بیگانه به آن جلوگیری کنند؛ به همین دلیل تغییرات بسیار کمی را در طول تریخ به خود دیده است. ویژگی‌های باستانی این زبان، یادآور زبان نروژی کهن است.
ایسلند برای اولین‌بار توسط وایکینگ‌های نروژی فتح شد؛ بنابراین، در قرن‌های ابتدایی ورود آن‌ها به این جزیره، زبان ایسلندی شباهت بسیاری به نروژی داشته است. اما پس از قرن سیزدهم میلادی، به‌تدریج تحت‌تاثیر زبان‌های دانمارکی و سوئدی قرار گرفت. در قرن هجدهم میلادی، وقتی که مردم ایسلند متوجه آثار مخرب این زبان‌ها شدند، به مقابله با آن پرداختند. آن‌ها تا به امروز این سنت را حفظ و از نفوذ زبان‌های دیگر جلوگیری کرده‌اند. اغلب واژه‌های خارجی در ایسلندی کاربرد ندارند و به‌جای آن‌ها کلمات جدید ساخته می‌شوند.
دانش‌آموزان ایسلندی می‌توانند متن‌های مربوط به قرن دوازدهم میلادی را بخوانند و درک کنند.
ریشه الفبای ایسلندی حروف لاتین است؛ ۳۲ حرف اصلی و ۳ حرف برای استفاده در اندک کلمات خارجی دارد. این زبان سیستم نوشتاری پیچیده‌ای دارد؛ واژه‌های آن بسیار طولانی هستند و به‌سختی تلفظ می‌شوند. با این وجود، هنوز هم زبان ایسلندی در مدرسه‌های این کشور تدریس می‌شود. دستور زبان و قواعد مورد استفاده در آن، در مقایسه با گذشته، تغییرات بسیار جزئی داشته‌اند. از همین رو، دانش‌آموزان می‌توانند متن‌های تاریخی، حتی کتاب‌های مربوط به قرن دوازدهم میلادی، را به‌راحتی بخوانند و درک کنند.
۸. ناواهوکشور میزبان: آمریکا، ایالت‌های آریزونا و نیومکزیکو تعداد گویشوران در سطح جهان: ۱۷۰٬۰۰۰ نفر
منبع: post-gazette
زبان ناواهو یکی از زبان‌های بومی آمریکای شمالی است و شباهت زیادی به زبان آپاچی دارد. قبیله ناواهو بزرگ‌ترین قبیله سرخپوستی آمریکا است و طبق آمارهای منتشر شده، حدود ۳۳۳٬۰۰۰ نفر جمعیت در سراسر جهان دارد. اما تنها ۵۱ درصد از این تعداد با زبان ناواهو آشنایی دارند و همین امر سبب شده تا این زبان رو به انقراض باشد.
ناواهو یکی از زبان‌های آتاباسکی جنوبی است و حدود ۱۲,۰۰۰ تا ۱۷,۰۰۰ آوا دارد. سیستم نوشتاری آن بسیار سخت و پیچیده است و امروزه با استفاده از حروف لاتین نگاشته می‌شود. این زبان در گذشته نوشتار منحصربه‌فرد خود را داشت که به مرور زمان از بین رفته است.
۷. باسکیکشور میزبان: اسپانیا و فرانسه تعداد گویشوران در سطح جهان: ۷۵۰٬۰۰۰ نفر
منبع: librairie-koegui
زبان باسکی (Basque) یکی از قدیمی‌ترین و سخت‌ترین زبان‌های جهان است. مردم باسک در جنوب غربی فرانسه و شمال اسپانیا ساکن هستند و با وجود جمعیت سه میلیونی، تنها حدود ۷۵۰٬۰۰۰ نفر به این زبان صحبت می‌کنند. به‌طور کلی، باسکی در هفت منطقه به کار می‌رود که سه مورد از آن‌ها در فرانسه و چهارتای دیگر در اسپانیا واقع شده‌اند؛ مجموع این مناطق در فرانسه «باسک شمالی» و در اسپانیا «منطقه خودمختار باسک» نام دارند.
جامعه خودمختار باسک، از حدود ۲۰ سال پیش، فعالیت‌هایی را در جهت افزایش گویشوران این زبان آغاز کرد. امروزه در این کشور از هر ۱۰ کودک، ۶ نفر بر باسکی تسلط دارند و این موضوع می‌تواند نشان‌دهنده موفقیت برنامه‌های دولتی باشد. اما در باسک شمالی شرایط متفاوت است؛ در این کشور تنها یک نفر از هر ۱۰ کودک به این زبان صحبت می‌کند و همین موضوع آن را در معرض انقراض قرار داده است.
اغلب زبان‌های اروپایی ریشه هندواروپایی دارند؛ اما تاریخ شکل‌گیری زبان باسکی، با افزون بر ۲۰۰۰ سال قدمت، به پیش از ورود آریایی‌ها به قاره سبز بازمی‌گردد. زبان‌شناسان بر این عقیده هستند که باسکی هم مانند چینی و ژاپنی در قرنطینه زبانی قرار داشته است. به همین خاطر دستورها و قواعد نگارشی پیچیده‌ای دارد و بسیار متفاوت از زبان‌های دیگر نوشته و خوانده می‌شود.
الفبای باسکی لاتین است و حدود نیمی از کلمات آن، برگرفته از همین زبان هستند. سیستم گفتاری این زبان تلفظ‌های مشابهی با اسپانیایی دارد؛ اما هرکدام، از قواعد نگارشی ویژه خود برخوردارند و این موضوع دلیل مجزا بودن آن‌ها از یکدیگر است.
۶. فنلاندیکشور میزبان: فنلاند، سوئد، استونی، نروژ، روسیه و آمریکای شمالیتعداد گویشوران در سطح جهان: ۵٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: pbagalleries
زبان فنلاندی یکی از زبان‌های اورالیک است و پیشینه آن به ۵۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. این زبان با گویش‌ها و لهجه‌های مختلف، یکی از پیچیده‌ترین قواعد و دستورهای نگارشی را دارد. سیستم نوشتاری آن شامل ۱۵ حالت دستوری مختلف است و تعداد زیادی از کلمات، با توجه به نقشی که در جمله دارند، صرف می‌شوند و تغییر پیدا می‌کنند.
حروف الفبای این زبان لاتین هستند و به‌راحتی می‌توان آن‌ها را به خاطر سپرد؛ اما آنچه یادگیری این زبان را دشوار می‌کند تغییر نقش ضمایر، اسم‌ها و صفت‌ها در جمله‌های مختلف، قوانین عجیب حروف صدادار و تلفظ متفاوت کلمات است.
از ویژگی‌های متفاوت نظام آوایی زبان فنلاندی می‌توان به این مورد اشاه کرد که استفاده هم‌زمان از حروف صدادار کشیده و کوتاه در یک کلمه ممکن نیست.
۵. کره‌ایکشورهای میزبان: کره شمالی و کره جنوبی تعداد گویشوران در سطح جهان: ۷۹٬۳۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: research.cornell
ژاپن تنها کشوری نیست که زبان خود را وام‌دار ادبیات چین است؛ در زبان کره‌ای هم ردپای چینی به چشم می‌خورد. مردم کره تا سده پانزدهم میلادی، سیستم نگارشی نداشتند و زبان آن‌ها منحصر به گفتار بود. در آن دوران برای نوشتن از سیستم نوشتاری چین استفاده می‌شد که در کره هانجا (Hanja) نام گرفت. اما یادگیری این سیستم تنها برای نخبگان و اشراف‌زادگان امکان‌پذیر بود و همین موضوع سبب بی‌سوادی بسیاری از افراد جامعه شد.
در قرن ۱۵ میلادی، به دستور پادشاه وقت، سیستم نوشتاری جدیدی به نام هانگول (Hangul) ابداع شد و مردم کره که پیش‌تر به‌دلیل الفبای پیچیده و دشوار زبان چینی، پذیرای آن نشده بودند، از این سیستم به‌خوبی استقبال کردند؛ همین موضوع سبب گسترش سواد در کشور شد. امروزه هانگول به‌عنوان زبان رسمی کره شمالی و کره جنوبی شناخته می‌شود و استفاده از هانجا بسیار محدود شده است.
هانگول دارای ۲۴ حرف اصلی است که اگرچه پیچیدگی کاراکترهای چینی و ژاپنی را ندارد؛ یادگیری آواهای این زبان است که ذهن را به چالش می‌کشد و صحبت کردن را دشوار می‌سازد. این زبان سیستم آوایی کاملی دارد و همواره موردتوجه زبان‌شناسان بوده است.
یکی دیگر از عجایب زبان کشور کره تاکید بسیار آن بر احترام است. این زبان، هفت سطح مختلف برای نشان دادن میزان احترام دارد که در موقعیت‌های مختلف استفاده می‌شوند. این اتفاق با اضافه کردن نشانه‌های لازم به انتهای افعال رخ می‌دهد.
زبان کره‌ای گویش‌ها و لهجه‌های متنوعی دارد و در کره شمالی و کره جنوبی شیوه‌های گفتاری مختلفی استفاده می‌شود. در این دو کشور، تلفظ و املای بعضی از کلمات متفاوت است؛ گاهی نیز ممکن است تلفظ و املای دو کلمه متمایز باشند، ولی معنی یکسانی بدهند.
۴. مجارستانیکشور میزبان: مجارستان، اسلواکی، رومانی، صربستان، اسلوونی و اتریش تعداد گویشوران در سطح جهان: ۱۰٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: expatica
خانواده زبان‌های اروپایی از دو گروه هندواروپایی و اورالیک تشکیل شده است. تعداد بسیار زیادی از گویشوران این قاره به زبان‌هایی صحبت می‌کنند که ریشه هندواروپایی دارند. اما زبان کشورهای شمال اوراسیا و اطراف رشته‌کوه اورال، در دسته اورالیک قرار می‌گیرند که زبان مجارستانی هم یکی از آن‌ها است.
الفبای زبان مجاری ۴۴ حرف با ریشه لاتین دارد که از ۱۴ مصوت و ۳۰ صامت تشکیل شده است؛ بسیاری از این حروف فقط برای نوشتن کلمات خارجی استفاده می‌شوند که به این زبان راه یافته‌اند. در این زبان مانند انگلیسی، دو صامت می‌توانند در کنار هم قرار بگیرند و ترکیبی مانند «ph» بسازند. این ترکیب‌ها تلفظ‌های دور از انتظاری دارند و همین موضوع، صحبت کردن به زبان مجارستانی و درک واژگان آن را دشوار کرده است؛ برای مثال «s» در این زبان «sh» خوانده می‌شود.
جمله‌هایی که در مجاری ساخته می‌شوند از قواعد نگارشی رایج در اغلب زبان‌های دیگر پیروی نمی‌کنند. در واقع، موضوع صحبت است که توالی کلمه‌های یک جمله را مشخص می‌کند. بنابراین افرادی که قصد یادگیری این زبان را دارند، باید دانش دستوری و نگارشی خود را فراموش کنند و دید تازه‌ای به آن داشته باشند.
۳. ژاپنیکشورهای میزبان: ژاپن تعداد گویشوران در سطح جهان: ۱۲۵٬۶۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: gatewaytojapan
زمان پیدایش زبان ژاپنی یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات تاریخی است و اختلاف‌نظرهای زیادی بر سر آن وجود دارد. قدیمی‌ترین و قابل استنادترین نظریه در این رابطه، نشان می‌دهد که آغاز شکل‌گیری این زبان به سده سوم یا چهارم میلادی بازمی‌گردد. سیستم نوشتاری ژاپنی قدمت کمتری دارد و تنها ۱۲۰۰ سال از ابداع آن می‌گذرد؛ با این وجود، فرهنگ مردم ژاپن به‌خوبی در زبان این سرزمین تبلور یافته است.
ژاپنی، به‌عنوان سومین زبان سخت دنیا شناخته می‌شود و تفاوت چشمگیر بین سیستم گفتاری و نوشتاری آن را می‌توان مهم‌ترین دلیل این موضوع دانست. زبان نوشتاری ژاپنی دایره لغات گسترده‌ای در بر دارد، جملات به کار رفته در آن طولانی‌تر هستند و شامل قواعد دستوری پیشرفته‌تری است. ژاپن تا سال‌ها ارتباط نزدیکی با کشور چین داشت؛ به همین خاطر توانست از خط و ادبیات این کشور الگو بگیرد و ساختاری برای نوشتن به زبان خود ایجاد کند.
در ژاپنی، همانند چینی، به‌جای حروف الفبا از کاراکترهایی استفاده می‌شود که یادگیری آن‌ها می‌تواند افراد را به چالش بکشد. دستورهای نگارشی آن، متفاوت از دستور زبان‌های دیگر است و سه سیستم نوشتاری مختلف هیراگانا (Hiragana)، کاتاکانا (Katakana) و کانجی (Kanji) را شامل می‌شود.
سیستم نوشتاری این زبان دو شکل متفاوت دارد؛ اگر متنی با استفاده از خط‌های عمودی نوشته شود، ترتیب ستون کلمات از راست به چپ است. اما اگر متن دربردارنده خطوط افقی باشد، جمله‌ها از چپ به راست نگاشته می‌شوند. از دیگر ویژگی‌های زبان کشور ژاپن این است که اغلب کلمات به دو شکل ژاپنی و چینی تلفظ می‌شوند. این زبان نه‌تنها ضمیر یا قید جنسیتی دارد، بلکه زنان و مردان با لحن و کلمات متفاوتی صحبت می‌کنند و باید آن را در نظر گرفت.
۲. عربیکشورهای میزبان: الجزایر، بحرین، چاد، مجمع‌الجزایر کومور، جیبوتی، مصر، عراق، اردن، کویت، لبنان، لیبی، موریتانی، مراکش، عمان، قطر، عربستان سعودی، سومالی، سودان، سوریه، تونس، امارات متحده عربی و یمن تعداد گویشوران در سطح جهان: ۴۴۲٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: wikidata
زبان عربی یکی از پرگویش‌ترین شاخه‌های زبان سامی یا سمیتی است که خود از زیرشاخه‌های آفریقایی-آسیایی به شمار می‌رود. بر اساس برخی منابع، ریشه این زبان به سده هشتم پیش از میلاد بازمی‌گردد و همین موضوع آن را به یکی از غنی‌ترین و پربارترین زبان‌های دنیا تبدیل کرده است. عربی به‌عنوان یکی از رایج‌ترین زبان‌های جهان شناخته می‌شود و یکی از ۶ زبان رسمی سازمان ملل متحد است.
امروزه این زبان به سه دسته عربی کلاسیک، عربی مدرن و عربی محاوره‌ای تقسیم می‌شود و افراد باید، با توجه به هدف خود، به یادگیری شاخه مناسب بپردازند. عربی کلاسیک یا قرآنی مناسب افرادی است که به‌دنبال مطالعه آثار کهن و ادبی هستند. کسانی که می‌خواهند عربی را به‌صورت آکادمیک بیاموزند و در جریان اخبار و اطلاعات روز جهان عرب قرار بگیرند، باید به یادگیری عربی مدرن بپردازند. عربی محاوره‌ای نیز زبانی است که در زندگی روزمره استفاده می‌شود و برای آن‌هایی که قصد سفر به کشورهای عربی را دارند، بسیار کاربردی است.
زبان عربی بیش از ۲۵ گویش و لهجه متفاوت دارد
گستره وسیع جغرافیایی سبب به وجود آمدن گویش‌ها و لهجه‌های مختلفی در زبان عربی شده و همین موضوع، از دیگر چالش‌های یادگیری آن است. این زبان بیش از ۲۵ گویش و لهجه متفاوت دارد و سیستم گفتاری آن در هر کشور، متفاوت از دیگری است.
عربی تنها زبان دنیای مدرن است که برای تلفظ صحیح کلمات آن، باید از حرکه یا اعراب‌گذاری استفاده کرد. حرکه‌گذاری در زبان عربی به‌قدری اهمیت دارد که گاهی تغییر تنها یکی از آن‌ها، می‌تواند معنی کلمه را دگرگون کند.
چند ویژگی منحصربه‌فرد، عربی را به یکی از سخت‌ترین زبان‌های دنیا تبدیل کرده که ادای دقیق کلمات یکی از آن‌ها است. این زبان آواهایی دارد که در سایر زبان‌ها وجود ندارند و همین صداهای ناآشنا هستند که صحبت کردن به آن را دشوار ساخته‌اند؛ برای مثال می‌توان به صداهای حلقی اشاره کرد.
دستور زبان پیچیده از دیگر عواملی است که زبان عربی را در جایگاه دوم سخت ترین زبان دنیا قرار داده است؛ ضمایر مونث و مذکر، ضمایر مفرد، مثنی و جمع، قرار گرفتن فعل پیش از فاعل و جمع‌های مکسر از جمله قواعدی است که می‌توان مثال زد. سیستم نوشتاری از راست به چپ نیز از دیگر دشواری‌هایی است که مردم اغلب کشورهای جهان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ اگرچه شاید درک این موضوع برای فارسی‌زبانان سخت باشد.
۱. چینی ماندارینکشورهای میزبان: چین، تایوان، مالزی، اندونزی و سنگاپورتعداد گویشوران در سطح جهان: ۱٬۱۰۷٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر
منبع: chineseschoollondon
کشور چین صدها زبان مختلف را در خود جای داده که ماندارین (Mandarin) رایج‌ترین آن‌ها و زبان رسمی کشور است که به آن چینی استاندارد نیز گفته می‌شود. سازمان ملل متحد این زبان را به‌عنوان یکی از ۶ زبان رسمی معرفی کرده است که از آن‌ها در جلسات و ملاقات‌های این سازمان استفاده می‌شود. ماندارین با داشتن ۱٬۱۰۷٬۰۰۰٬۰۰۰ گویشور، بیشترین تعداد صحبت‌کننده را در جهان دارد.
الفبای ماندارین پیچیده است و بیش از ۵۰٬۰۰۰ کاراکتر دارد؛ ولی فرهنگ‌های لغت معاصر، به‌ندرت تا ۲۰٬۰۰۰ کاراکتر را پوشش می‌دهند. یک فرد تحصیل‌کرده چینی حدود ۸٬۰۰۰ کاراکتر می‌شناسد و یک خارجی باید حداقل ۲٬۰۰۰ تا ۳٬۰۰۰ کاراکتر بیاموزد تا بتواند روزنامه‌های چینی را مطالعه کند. به‌دلیل سیستم نوشتاری دشوار این زبان، اغلب مردم جهان، به غیر از ساکنان مناطق آسیای شرقی، با آن آشنا نیستند.
شباهت کلمات در زبان ماندارین یکی دیگر دلایل پیچیگی آن است. به این صورت که دو کلمه با صامت‌ها و مصوت‌های کاملا یکسان، در صورت تلفظ با دو تن آوایی متفاوت، معانی مختلفی دارند. ازاین‌رو، ادای جملات این زبان، یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی است که فراگیران با آن مواجه هستند.
لغت‌شناسی، جست‌و‌جوی کلمات و تعریف آن‌ها در چین به‌عنوان یک مهارت سخت و مهم شناخته می‌شود. همین امر به‌خوبی نشان می‌دهد که زبان ماندارین تا چه حد پیچیده و دشوار است.
منبع: freepik
در این مقاله به معرفی مختصری از ۱۰ مورد از سخت‌ترین زبان‌های دنیا پرداختیم؛ زبان‌هایی که قواعد عجیب و شگفت‌انگیزی دارند و یادگیری هر یک از آن‌ها می‌تواند ما را با یک دنیای جدید آشنا کند. اگر از علاقه‌مندان به یادگیری هریک از این زبان‌ها هستید، با برخی از این زبان‌ها آشنایی یا تجربه‌ای در این زمینه دارید، لطفا نظرات ارزشمند خود را با مخاطب‌های کجارو به اشتراک بگذارید.
پرسش‌های متداولکدام زبان‌ها در قرنطینه قرار داشتند؟باسکی، چینی و ژاپنیچرا زبان ایسلندی دچار تغییر نشده است؟مردم ایسلند، علاقه بسیار زیادی به زبان خود دارند و همواره سعی داشته‌اند از ورود کلمات بیگانه به آن جلوگیری کنند؛ به همین دلیل تغییرات بسیار کمی را در طول تریخ به خود دیده است.کدام زبان دارای سطوح مختلف برای نشان دادن احترام است؟کره‌ایزبان عربی چند گویش و لهجه دارد؟زبان عربی بیش از ۲۵ گویش و لهجه متفاوت دارد
منبع عکس کاور: berlitz